▫️ چماق امنیت. 🖋 علیرضا احمدپور خرمی

▫️ چماق امنیت
🖋 علیرضا احمدپور خرّمی

شکی نیست که امنیت جزء مهمترین نیازهای انسان و اجتماع، برای ادامه‌ی حیات است. لحظه‌ای همذات‌پنداری با مردم سوریه، افغانستان، عراق و یمن کافیست تا لذت امنیت را با تمام وجود حس کنیم.

اما آیا مفهوم امنیت فقط شامل همین پیامی‌است که سطور بالا بر آن دلالت می‌کند؟!
برداشت جامعه‌ی ایرانی از امنیت اغلب منحصر به جنبه‌ی جانی و سرزمینی آن است.
بله اینکه ما شب‌ها آسوده از حمله‌ی دشمنی چون داعش سر بر بالین بگذاریم و صبح‌ها بدون دغدغه از حمله‌ای انتحاری پای در خیابان بنهیم؛ بسیار ارزشمند و قابل اعتناست. باید به احترام کسانی که این وجهه از امنیت را برای ما فراهم کرده‌اند کلاه از سر برداشت و سر تعظیم در مقابل آنها فرود آورد چرا که به وظیفه‌ی خود به نحو احسن عمل کرده‌اند.
اما ارائه‌ی این چهره‌ی کاریکاتوری از امنیت جای سوال دارد. آیا اینکه ظرف چند ماه ارزش پول ملی به یک‌چهارم و شاید کمتر کاهش می‌یابد، اینکه ما جزء کشورهایی هستیم که بیشترین روزنامه‌نگاران زندانی را دارد، اینکه از بیان عقایدمان بیمناکیم، اینکه فعالین محیط زیست محبوسند، اینکه هر سال تعداد افراد زیر خط فقر افزایش می‌یابد، اینکه ۱۹ جور سهمیه، آینده‌ی فرزندانمان را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است، اینکه هر روز خبر اختلاسی هزاران میلیاردی تن‌و جانمان را می‌لرزاند، اینکه چهار میلیون معتاد شناسایی شده داریم، اینکه بیشتر از شش میلیون جوان بیکار داریم، اینکه تعداد پرونده‌های جرم و جنایت سر به فلک می‌زند، اینکه بیماران خاص غرق در مشکلات مالی و تامین دارو هستند، اینکه به دلیل کیفیت پایین خودروها و جاده‌ها سالانه بیش از بیست هزار کشته و صدها هزار مجروح می‌دهیم، اینکه نخبگان کشورمان هر سال الک می‌شوند و می‌روند، اینکه منابع آبمان ته کشیده است، اینکه شهرهایمان در حال دفن شدن زیر ریزگردهاست و صدها مورد مشابه، به معنای داشتن امنیت است؟؟!!
ما از آنهایی که امنیت جانی‌مان را گاه به قیمت جان خود تامین کرده‌اند متشکریم؛ اما شما را به خدا این‌قدر با چماق امنیت بر سرمان نکوبید. ما امنیت آزادی بیان، امنیت اقتصادی، روانی، فرهنگی، اجتماعی نداریم.
ما امنیت نداریم.

#نویسنده_مهمان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology