شبکه جامعهشناسی علامه 📍 بررسی تحلیلی جامعهشناختی و سیاستگذاری اجتماعی پشتیبانی و ارتباط با ما⬇️ ☑️ @Atu_Sociologier اینستاگرام: 📸 Instagram.com/atu_sociology
🔅 وزیر بهداشت غول ماجرا نیست، تنها سایهاش بلند است. 🖋 یاسر
🔅 وزیر بهداشت غول ماجرا نیست، تنها سایهاش بلند است
🖋 یاسر #باقری
📌 (این نوشته، نقدی به نوشته دکتر #امیدی هست که با عنوان ضرورت انتخاب وزیر عیرپزشک برای وزارت بهداشت و درمان منتشر شدهاشت)
📍 مطالبه انتخاب وزیر غیرپزشک برای وزارت بهداشت در شرایط کنونی، مطالبه خوبی نیست؛ نه بهخاطر اینکه رئیسجمهور منتخب چنین جسارتی ندارد (که ندارد)، نه بهخاطر اینکه قطعا لابی پزشکان در مجلس مانع رای اعتماد به وی خواهد شد (که چنین خواهد شد)، بلکه صرفا بدین خاطر که وزیر پزشک در این چیدمان قدرت، «ناکارآمد» خواهد بود و به تجربهای بد منتهی میشود که برای همیشه این مطالبه برحق را به محاق خواهد برد.
اجازه دهید ماجرا را تشریح کنم تا بهتر بدانیم که جایگاه مختلف سیاستگذاری اجتماعی در حال «پزشکیشدن» تمامعیار است و ما باید در آغاز این روند را متوقف کنیم، نه اینکه مرکز سیاستگذاری سلامت را تغییر دهیم. وزارت بهداشت مسئول تکثیر غیرنرمال سلولهای پزشکی در پیکر نحیف جامعه نیست، همه رخدادها در پیوند میان همبستگی درون صنفی پزشکان و سکوت سایر اصناف و اقشار رخ میدهد.
سخت بر این باورم که برای بهبود در وضعیت موجود، باید ابتدا تکثیر بیمارگون سلولهای پزشکی در جایگاههای نامرتبط را متوقف کرد و نه اینکه یک سلول غیرپزشک را به مرکز آنها پیوند زد. بهتر است نگاهمان را از وزارت بهداشت برداریم و به اطراف خود بنگریم تا ببینیم با چه وضعیتی روبرو هستیم:
وزیر علوم ما پزشک است. این وزارتخانه که تحت سیطره پزشکان نبوده است، چرا وزیر پزشک برای آن انتخاب شده است؟ نکته جالب ماجرا این است که وزیر علوم تنها سیاستگذاری آموزش «علوم غیرپزشکی» را به عهده دارد (سیاستگذاری آموزش علوم پزشکی، در دست وزارت بهداشت است!) بنابراین پزشک بودن ایشان چه توجیهی دارد؟
نکته عجیبتر آنکه حتی وزیر وزارتخانه رفاه که غیرپزشک است، مسیر پزشکگستری را فراهم کرده است. دو سازمان مهم بیمه اجتماعی کشور در اختیار این وزارتخانه است اما مدیران عامل هر دو سازمان را که قرار است منافعی متمایز با پزشکان داشته باشند، از میان پزشکان انتخاب کرده است؛ جالب اینجاست که این امر سنت نبوده است؛ مدیرعامل پیشین بیمه سلامت، پزشک نبود و غالب مدیران عامل سازمان تامین اجتماعی در دو دهه اخیر نیز غیرپزشک بودهاند! و انتخاب پزشکان یعنی عقبنشینی بزرگ در میدان رفاه اجتماعی.
ماجرا وقتی جالب میشود که مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی و یکی از معاونان آن، هم اینک کاندیدای سازمان نظام پزشکی نیز هستند! توجیه چنین امری چیست؟! آیا این مسئله بدان معناست که جایگاه بلندپایه در نظام پزشکی از مدیریت بزرگترین سازمان بیمهای کشور هم بالاتر است یا حتی با آن همعرض است؟! و یا اینکه همبستگی با پزشکان کلید موفقیت در مدیریت است؟!
حال به زیرمجموعه سازمان تامین اجتماعی بنگریم: تمام روسای بیمارستانهای سازمان تامین اجتماعی «پزشک» هستند! درحالیکه دستکم در دوره مدیریت ستاریفر اینگونه نبوده است. اما برای ناکارآمدی پزشکان در مدیریت بیمارستانها نیز چارهاندیشی شده است و ازآنجاکه پزشکان مدیریت بیمارستان را نمیدانند، دو جایگاه شغلی برای مدیریت بیمارستان تعریف شده است: «رئیس بیمارستان» که بالاترین مقام سازمان است و یک پزشک است و «مدیر بیمارستان» که غیرپزشک است و صرفا باید مدیریت سایر امور غیرپزشکی بیمارستان را به عهده گیرد! چنین تفکیکی چه توجیهی دارد؟ جالب آنکه در هر بیمارستان شورایی به نام «شورای پزشکی» وجود دارد که میتواند به مسائل تخصصی پزشکی و درمان رسیدگی و تعیین تکلیف کند؛ حال با چنین شورایی، دیگر چه نیازی به پزشک بودن رئیس بیمارستان است؟!
همانطور که در آغاز گفتیم در کنار همبستگی درونی پزشکان، انفعال سایر اقشار نیز تعیینکننده بوده است؛ مثلا واکنش تشکلهای کارگری و کارفرمایی به انتخاب پزشکان در راس سازمان بیمه اجتماعی چه بوده است؟ هیچ! جالب آنکه پزشکان صاحب قدرت به همین حد هم قانع نیستند و میخواهند با انتقال بخش درمان سازمان تامین اجتماعی به ذیل وزارت بهداشت هر نوع تضاد منافعی را در این میان از بین ببرند! باید در انتظار موفقیت آنها در دولت بعد نشست.
به نظر میرسد که باید مطالبات را از نقطه نزدیک خود آغاز کرد. وزیر بهداشت غول این ماجرا نیست که با غیرپزشک شدنش، بازی تمام شود، بلکه تنها این جایگاه تنها سایه بزرگ دارد. غول بزرگ این بازی سایههای کوچکی است که در تمام پیکر جامعه رخنه کردهاند. شاید اگر بخواهیم به زبان رئیسجمهور سخن بگوییم باید تاکید کنیم که بهتر است برای خاتمه دوران مدیریت «مدیرانِ با آمپول» ابتدا از بیرون از وزارت بهداشت آغاز کنیم، و از وزیران بیآمپولی بهره بگیریم که خود از آمپول و سایهها نمیهراسند و تن به لابی و تهدید آنها نمیدهند.
ادامه 👇👇👇
🌐جامعهشناسی علامه
@Atu_Sociology