▫️ دغدغه‌ات در آغاز سال تحصیلی چیست معلم سرزمینم؟

▫️ دغدغه ات در آغاز سال تحصیلی چیست معلم سرزمینم؟
🖋 صدیقه نیازی


امروز آغاز سال تحصیلی جدید بود و بر خلاف هر سال با اضطراب و دغدغه ی عجیبی به مدرسه می رفتم.برخی ذهن ها درگیر کاستی ها و ساعات آموزشی و بخشنامه ها و فرم ها بود اما درد بزرگی را همگی از یاد برده ایم.عجیب تر از درد فراموشی ، بی خیالی ماست.

تا به حال در طول ۱۵ سال سابقه خدمتم در آموزش و پرورش چنین تلنگری بر من وارد نشده بود.این شوک از روزی آغاز شد که دخترم بعد از ماه ها انتظار و روز شماری برای آغاز ماه مهر و ورود به پایه ی اول ابتدایی ،حدود یک ماه بعد چنان از مدرسه بیزار و دلسرد شد که راضی نبود سر کلاس حاضر شود .نمیخواهم دلایل را تحلیل کنم و در آن حد شاید تخصصی نداشته باشم اما همینقدر میدانم که آموزگار پایه ی اول دخترم در شهرستان از لحاظ مهارت حرفه ای حسن شهرت دارد.

بار دیگر در آغاز این سال و البته نه در آغاز که از ماه ها قبل از شروع مهر هر روز دانش آموز پایه ی هشتمم در غم تجربه سال تحصیلی دیگر آه از نهاد بر می آورد

دیگر بار در حین تبریک و احوالپرسی با دانش آموزان دختر متوسطه اولم با پاسخ دردناک آنها مواجه شدم.چه تبریکی بهتر است تسلیت بگوییم

کارکنان اداری شهرستان برای تبریک آغاز مهر آمدند و در سکوت و رخوت دردناکی مدرسه را ترک گفتند.از همکارانم جویای راه حلی شدم باز هم با سکوت و بی توجهی مواجه شدم.شاید برخی می اندیشیدند "کی به فکر درد های ماست که ما فرصت اندیشیدن به مسائل دیگر را داشته باشیم؟؟"

من همچنان به دنبال راه حلی هستم با قبول وجود تمام معضلات و دردهای موجود تنها به عنوان عنصری کوچک شاید بلوکه ی ریز من و مقاومت های کوچک ما این برج کج را از فرو پاشیدن محافظت کرد و پایه ها را استحکام داد!!!


آن برج فرزندان من و ما و فرهنگ و آینده ی عزیزانمان است اگر من بی خیال باشم چه بلایی بر سر فرزندم خواهد آمد و که به داد پیکر بی جان تربیت و پرورش خواهد رسید.

#نویسنده_مهمان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology