✅ نگاهی به تروریسم منطقه و اتفاق امروز در ایران. ✍🏻 ابوذر ‌نژاد. دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی

✅ نگاهی به تروریسم منطقه و اتفاق امروز در ایران
✍🏻 ابوذر #قاسمی‌نژاد
دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی

🔹 ریشه واژه ازنظر لغوی به ترساندن و هراس پراکنی است و امروزه به یکی از مسائل جهانی تبدیل‌شده است که هم‌شکلی ایدئولوژیک به خود گرفته است و هم نامتقارن و همه‌جایی، زیرا این اقدام خشونت‌بار حاصل نظامی از ایده‌ها و جهان‌بینی خاص نسبت به جهان است که توسط تروریست‌ها و با حداکثر خشونت انجام می‌گیرد. قائلان به این نوع اقدامات بر این باورند که در حال حاضر این اقدام بهترین شیوه مقابله با دشمنان و رساندن صدای خود به آن‌ها هستند. تروریسم امروزی نامتقارن است و به‌نوعی مرکزگریز و فاقد وطن است که به‌راحتی نمی‌توان آن را شناسایی کرد.
ریشه‌های اقدامات تروریستی امروز را باید در بافت ناموزون منطقه تحلیل کرد نه جای دیگر. باید بر موقعیت ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و ژئوکالچری و به‌خصوص تنش‌های قومی-مذهبی منطقه و فضای حاکم کشورهای خاورمیانه به‌منظور سلطه بر منطقه توجه کرد.
نگاه ایدئولوژیک که (با ژئوکالچری منطقه ارتباط وثیقی دارد) یکی از منابع ساختاری پرورش تروریسم فکری و جانی است. درواقع، یکی از عوامل مهمی که در این منطقه به این نوع خشونت‌های سیاسی دامن زده است به خلأ مفهومی و تهدید بنیان‌های هویتی این کشورها برمی‌گردد که این همان ماهیت ایدئولوژیک این پدیده است. منابع تهدیدکننده هویت اسلامی کشورهای منطقه، به‌صورت تقابل و خشونت‌های سیاسی (در منطقه‌ای و چه فرا منطقه‌ای) خود را نشان می‌دهد. گذار حاصل از نوسازی مقطعی و موقتی کشورهای خوش‌نشین خاورمیانه باعث شده است که تعارض فکری و ایدئولوژیک زیادی بین کشورها شکل بگیرد و شکاف‌های بین غرب و شرق، یا اسلام و غرب فعال‌تر گردد. در سطحی دیگر، باید درهم تنیدگی اخیر کشورها را با غرب موردبررسی قرارداد که دائماً منابع هویت‌بخش آن کشورها که عمدتاً دینی است را مورد هجمه قرار داده است. هویت و تاریخ منطقه در دست سران کشورها نیست، بلکه در دست مردم است، مردمی که لزوماً همانند سران کشورهای خویش فکر و عمل نمی‌کنند و این باعث شده که در مواقع خاص به‌شدت بر سر قدرت به جدال بپردازند و حتی سایر همسایگان را به دخالت در امور خویش متهم کنند (سوریه چند شقی، عراق تکه‌پاره، بحرین، یمن، ترکیه،لیبی، مصر و ...). در این شرایط شکل‌گیری گروه‌های مرکزگریز که به شکل قارچ گونه رشد کرده‌اند، دور از انتظار نیست. طبیعی است که این گروه‌ها چون معمولاً واجد قدرتی هم‌سطح دولت‌ها نیستند یا اینکه در کنار خویش گروه‌های دیگری نیز می‌بینند، به‌منظور احیا این منابع هویت‌بخش، راه چاره را از طریق میدان مسابقه دیپلماتیک و مذاکره نافرجام می‌بینند. ازاین‌رو حذف و طرد حداکثری طرف مقابل در دستور کار قرار می‌گیرد.
یک عامل دیگر به ریشه‌های قومی و یا به‌اصطلاح ژئوکالچری منطقه برمی‌گردد. قطب‌بندی‌هایی از ایران و کشورهای حوزه خلیج‌فارس، ترکیه، سوریه و عراق نمونه‌ای از این از اختلاط‌های فکری و مفهومی ناشی از این موقعیت مرگبار است که به‌راحتی نمی‌توان با بیانیه‌ها و تعهدنامه و یا اجلاس‌ها آن‌ها را فرونشاند. در این منطقه همیشه عرب و عجم در برابر هم قرارگرفته که شاید بتوان تا حدی جنگ عراق علیه ایران را ناشی از این عامل نیز دانست. برگشت به پان‌ترکیسمی که امروزه ترکیه سردمدار آن است و در سودای امپراتوری عثمانی است را نیز بر این معادله اضافه کنید. ادامه 👇🏻👇🏻👇🏻

#جامعه
#PrayForIran
#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ