🔶 «من اشتباه کردم». 🖋 علیرضا احمدپور خرمی

🔶 "من اشتباه کردم"
🖋 علیرضا احمدپور خرّمی

📍 رهبری چندی پیش گفتند که در مورد صدور اجازه‌ی مذاکره اشتباه کردم. قبلا در مورد برنامه‌ی کنترل جمعیت نیز همین جمله را به‌کار بردند.
جمله‌ای که کمتر از سوی مسئولین و حتی مردم در زندگی عادیشان‌، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فرهنگ‌سازی می‌تواند از سوی بزرگان یک جامعه صورت پذیرد و در این مورد خاص بیان جمله‌ی "من اشتباه کردم " از طرف هرکسی علاوه بر حکمت، نیاز به شجاعت نیز دارد.

📍 اینکه آیا واقعا این سیاست‌ها اشتباه بوده‌اند یا نه، جای بحث دارد؛ ( شخصا معتقدم که هر دو سیاست کنترل جمعیت و مذاکرات برجام درست بوده و به طور جداگانه قابل بحث و دفاع می‌باشند) یا اینکه پشت این جمله هدف خاص دیگری تعبیه شده یا نه، ( که باز معتقدم با هدف خاصی بیان شده و باید با توجه به کل متن مورد بررسی و قضاوت قرار بگیرد) اما منظور من آن تاثیریست که بیان جمله‌ی " من اشتباه کردم" منفک از سایر حاشیه‌ها، می‌توانست داشته باشد و هژمونی حاکم مانع آن شد. این هژمونی حتی رهبر را در تنگنا قرار داده است. ایشان بارها گفته‌اند که بیانات و برنامه‌های‌شان از سوی کارشناسان قابل نقد است. ( متاسفانه هرچند از نقادان حمایت عملی نکرده‌اند)

📍 در کمال تاسف بعد از انقلاب، جریانی، اقدام به بت‌تراشی برای بعضی جایگاه‌ها از جمله رهبری نمود. این جریان جایگاه رهبری را تا حد یک معصوم تعریف کرد و جامعه را ملزم به پذیرش این موضوع نمود.

📍 در این مورد مشخص، این طیف سیاسی، روز بعد از بیانات رهبری شروع به توجیه موضوع و القاء معانی جدید برای جمله‌ی " من اشتباه کردم " نمود.
عاملان این جریان، در این زمینه حتی اقدام به سانسور سراسری نسبت به متون و فیلم‌های این سخنرانی کردند.
📍 اما آنها از این موضوع غافلند که مردم، رهبر یا مسئولی را که با شجاعت به اشتباهات خود اعتراف کند بیشتر می‌پذیرند. گویا این جریان به آنچه خود در مورد این جایگاه، گفته‌اند و تکرار کرده‌اند، آنقدر ایمان آورده‌اند که حاضرند به رهبر بگویند شما اشتباه می‌کنید که می‌گویید اشتباه کرده‌اید. ( که البته از نظر منطقی، معنای آن در هر صورت، امکان اشتباه ایشان است)

📍 می‌خواهم به این جریان مخرب یا‌دآور شوم؛ بگذارید امکان اعتراف به اشتباه از سوی هر مسئولی، زنده بماند؛ بگذارید شجاعت بیان جمله‌ی " من اشتباه کردم" در فرهنگ ما ریشه بدواند و این کشور را از میوه‌ی شیرینش بهره‌مند کند. بیان این جمله نه تنها از شخصیت و محبوبیت کسی کم نمی‌کند، که بر وجهه‌ی او خواهد افزود؛ البته اگر چشم‌ها شسته شود.

🌐شبکه جامعه شناسی علامه

@Atu_sociology