✅ کارتن‌خوابی و «مسئله اجتماعی». 🖋 جمشید میرزایی. جامعه‌شناس و استاد دانشگاه

✅ کارتن‌خوابی و «مسئله اجتماعی»
🖋 جمشید میرزایی
جامعه‌شناس و استاد دانشگاه

📍 مقدمه: با گسترش روند مدرنیزاسیون و تشدید فرایند شهرنشینی، عوارض و پیامدهایی به وجود آمده است نظیر حاشیه نشینی، بی خانمانی و کارتن‌خوابی. در این نوشتار کوتاه به ابعاد مختلف پدیده کارتن‌خوابی خواهیم پرداخت.

📍 تعریف: همانطور که از وجه تسمیه آن بر می‌آید به نوعی از زندگی بی خانمانی و بی سرپناهی اشاره دارد که افراد برای پوشش خواب خود (زیر انداز و رو انداز) از کارتن و مقوا استفاده می‌کنند. اما در واقعیت و الزاماً کارتن‌خواب‌ها از پوشش‌های دیگری ( پارچه‌های مندرس، تکه‌های چادر برزنتی، نایلون و....) استفاده کنند. در کل افراد بی خانمان و بی سرپناهی که آواره خیابان‌ها هستند و معمولاً شب‌ها در پیاده روها، اماکن متروکه و مخروبه، ساختمانهای نیمه کاره و... به سر می‌برند، پدیده کارتن‌خوابی را به نمایش می‌گذارند. مشخصه بارز آنان، فقدان فضایی یا نداشتن سرپناه است.
صُور رایج در جامعه ما: پدیده کارتن‌خوابی در ایران ضمن دارای وجوه اشتراک با کارتن‌خوابی در دیگر کشورها، دارای وجوه خاص و ویژه خود نیز می‌باشد. معمولاً افرادی کارتن‌خواب دچار «طرد اجتماعی» شده اند (از طرف خانواده، دوستان، خویشاوندان، همکاران و...) و «احساس تعلق اجتماعی» در آنان بسیار کم است. برخی آمارها به حدود 25000 کارتن‌خواب در کلان شهر تهران اشاره دارد که آمار بسیار نگران کننده ای است. ضمن اینکه کارتن‌خوابی در ایران با مختصاتی نظیر اعتیاد، آلودگی به ایدز و هپاتیت و...، بی تفاوتی اجتماعی،سربار بودن و طفیلی بودن و... همراه است. پژوهش‌های اخیر خبر از وقوع «زنانه شدن» پدیده کارتن‌خوابی می‌دهد و تعداد زنان بی خانمان و کارتن‌خوابی رو به افزایش است. الان شهرداری تهران دارای گرمخانه‌هایی است که شبانه حدود 5000 نفر بی خانمان را در خود جای میدهد. ولی این کافی نیست. ضمن اینکه این آمار‌ها واقعاً نگران کننده است.
🔸برای مطالعه نوشته، Instant View را فشار دهید 🔻
https://1freeman.net/ref/20

#نویسنده_مهمان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology