🔸آقایان! به خانه بازگردید!.. 🖋سیمین کاظمی

🔸آقایان! به خانه بازگردید!

🖋سیمین کاظمی

📍برای قرن ها، تقسیم کار جنسیتی به گونه ای رقم خورده که زنان خانه نشین باشند و مردان از خانه دور. مردان حوزه خصوصی را به زنان واگذاشته اند تا خود در حوزه عمومی، آن گونه که خواسته اند به اقتصاد، سیاست، فرهنگ، دین و هنر شکل بدهند.

📍اکنون که بعد از قرن ها زنان از قرار داشتن در موقعیت فرودست و نابرابر به تنگ آمده و در صدد مشارکت اجتماعی برآمده اند، خانه و خانواده همچون وزنه ای بر پای شان سنگینی می کند. از این رو زن اغلب یا بر سر دو راهی خانواده و مشارکت اجتماعی مجبور به صرفنظر از یکی از این دو می شود، یا فشار مضاعف را به جان می خرد و هر دو نقش را همزمان به عهده می گیرد؛ هم وظایف اجتماعی و هم وظایف خانگی. این موقعیت خردکننده زن معاصر را رنج می دهد و او را در میان احساس گناه، حسرت یا خستگی مفرط سرگردان می کند.

📍چنین موقعیت غیرمنصفانه ای که برای زن رقم زده شده، از این روست که مرد معاصر اغلب حاضر به بازگشت به خانه و پذیرفتن مسوولیتی که به پشتوانه قرنها استیلای مردسالاری، از آن شانه خالی کرده، نیست.

📍زن با این واقعیت رو به روست که شرایط سرمایه داری، غیر از موارد معدود، اجازه اجتماعی شدن کار خانگی را نمی دهد و از طرفی مرد هم کماکان حاضر به صرفنظر از میراث مناسبات مردسالارانه در تقسیم کار جنسیتی و ادای سهم خود از کار خانگی نیست. این هر دو ستم به زنان را تداوم می بخشد، و او را در تنگنایی قرار می دهد که پیش از تصمیم گیری درباره هر نوع مشارکت اجتماعی و ورود به حوزه عمومی، ابتدا باید تکلیف خود را با خانواده و وظایف خانگی روشن کند.

📍هر قدم نزدیک شدن زن به حوزه عمومی نیازمند یک قدم بازگشت مرد به خانه است، تا جایی که تعادلی برقرار شود و حضور و مشارکت هر دو جنس هم در خانه و هم در جامعه فراهم شود. نه خانه جای زنان است، نه جامعه ملک طلق مردان. بنابراین باید گفت: آقایان، به خانه بازگردید و سهم تان را از کار خانگی ادا کنید.


💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology