🔅 فولکلور و سبکهای موسیقایی در ایران. 🖋 سیدجواد

🔅 فولکلور و سبکهای موسیقایی در ایران
🖋 سیدجواد #میری

📍 یکی از سرگرمی های من گوش دادن به موسیقی ترکی آذری و ترکی استانبولی است. از کودکی علاقه زیادی به موسیقی داشتم و در خانه ما همیشه نوای موسیقی ترکی آذری و ترکی استانبولی به گوش میرسید. مادرم زیر لب همیشه آواز "گئدین دگین خان چوبانا آپاردی سللر سارانی ..." را با صوتی حزین میخواند و پدرم اشعار سروده های عاشیقلر را با صوت زیبا میخواند و یادم میآید پدربزرگم چنان صدای زیبایی داشت که آوازهای ترکی او را ضبط میکردیم و سالها پس از درگذشتش با یک حالت نوستالژیک گوش میدادیم. بعدها که بزرگتر شدم و به صورت حرفه ای به مقولاتی چون جامعه و فرهنگ و هویت و زبان و تکثر میاندیشیدم به این نتیجه رسیدم که یکی از راههای فهم تمایز در قالب فولکلورها و موسیقی ها ماوا نموده است و در ایران گنجینه ای عظیمی وجود دارد که تمایزات در عین تشابهات بین مردمان ایران زمین در دل خود قرار داده است و این کار جامعه شناس و اتنوگراف هست که به این حوزه ها ورود کند. چرا فهم این تمایزات در عین تشابهات میتواند در سیاستگذاری های زبانی و قومی ما را مساعدت کند؟ زیرا برخی نیروهای اجتماعی در ایران تلاش در یکسان سازی تمایزات دارند و هر گونه تفاوت را نوعی تهدید جلوه میدهند و این باور را در جامعه دامن میزنند که اقوام مختلف همگی باید در یک قالب زندگی روزمره ایرانی را تجربه کنند. به نظرم با مطالعه بر روی ادبیات فولکلوریک و ترویج سبکهای موسیقایی که هر کدام در زبانهای مختلف ملی ایرانی بیان شده اند میتواند از این فضای یکسان سازی که با نام "ملی گرایی" -ولی به کام تمامیت خواهی- ترویج میگردد، رهایی یابیم. به عبارت دیگر، برای عبور از جریانهای انحصارگرایانه در عرصه فرهنگ و زبان و ادب باید به شیوه های پدیدارشناسی و تاویلی در عرصه علوم انسانی تکیه نمود و زندگی روزمره در ایران را متکی بر داده های جامعه شناختی باز-تفسیر نمود تا از دیوارهای تنگ خوانش های ناسیونالیستی آریایگرایی و باستانگرایی و پاگانیسم خلاص شویم.

#جامعه

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ