‌آزادی موهبتی است الهی و ازلی، ملازم با خلقت و خلافت انسان و ضروری برای نجات و سلامت و سعادت ابدی او

‌آزادی موهبتی است الهی و ازلی، ملازم با خلقت و خلافت انسان و ضروری برای نجات و سلامت و سعادت ابدی او. اگر در مغرب‌زمين در تجديد حيات بعد از قرون وسطای حاكميت مطلقه‌ كليسا، به آزادی توجه كرده و به‌طور نسبی آن ‌را احراز نموده‌اند، جزئی از راه طی‌شده بشر در طريق انبياء بوده است.
آزادی همان رهائی از اسارت‌های انسان و اعراض از عبوديت طاغوت است. اعم از طاغوت‌های داخلی و خارجی يا عقيدتی و فرهنگی و اقتصادی. آزادی به‌معني و به‌منظور بی ‏بند و باری و رواج ظلم و فحشا نيست. اگر مكاتب بشرساخته‌ دنيا، اجازه و امكاناتی برای تجاوز و فساد داده‏‌اند، مربوط به اصول اعتقادی و قوانين موضوعه‏‌ای است كه از غير طريق هدايت خدا اتخاذ نموده‏‌اند.
آزادی اگر برود، جای آن چيزی جز استبداد و ديكتاتوری يا اختناق و اسارت و هلاكت نخواهد آمد.

"📚 آزادی، خواسته ابدی؛ بازیابی ارزش‌ها، مجموعه آثار جلد ۲۵
🖋 مهندس مهدی بازرگان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology