♻️ پرویز صداقت از پیامدهای عملی اجرای طرح کارورزی‌ می‌گوید

♻️ پرویز صداقت از پيامدهای عملی اجراي طرح کارورزی‌ مي‌گويد
🔻 اردوگاه کار اجباری پاسخ به مشکل بیکاری نیست

🔺در سال‌های پس از جنگ هشت‌ساله مجموعه برنامه‌ها و سیاست‌های اقتصادی که دولت‌های وقت، از میانه‌رو و اصلاح‌طلب تا اصول‌گرا و اعتدالی،‌ دنبال کردند تضعیف موقعیت عمومی کارگران در مقام یک طبقه بود. این فرایند از طریق مجموعه‌ای از مقررات‌زدایی‌ها و مقررات‌گذاری‌ها و با بهره‌جستن از تغییرات دموگرافیکی انجام شد. کاهش میزان قراردادهای دایمی و بدین ترتیب موقتی‌سازی نیروی کار، سپردن بخشی از نیروی کار به شرکت‌های پیمانکاری، کاهش شمول قانون کار و این اواخر تلاش برای تغییر بنیادی قانون، همه و همه با هدف انعطاف‌پذیرسازی حداکثری بازار کار صورت پذیرفت. بدین ترتیب، سیاست‌سازان و سیاست‌گذاران با کاهش نسبی هزینه‌های نیروی کار تلاش کردند جذابیت بیش‌تری برای سرمایه‌گذاری و انباشت سرمایه ایجاد کنند.

🔺این سیاست‌ها از سویی برخاسته از سنت نظری ایدئولوژی نولیبرالی است و از سوی دیگر در آن سنت فقهی قرار دارد که فروش نیروی کار را در باب «اجاره» در فقه اسلامی تلقی می‌کند. این دو دیدگاه در تمامی سال‌های سه دهه‌ی اخیر تقویت‌کننده‌ی یکدیگر بودند. طرح مورد سؤال شما با عنوان کارانه اشتغال جوانان نیز که گویا در مقطع انتخابات ریاست‌جمهوری هر دو جناح اصلی مدعی ابتکار آن بودند نیز ازجمله طرح‌هایی است که به کاهش هرچه بیش‌تر قدرت چانه‌زنی جمعی کارگران می‌انجامد.

🔺طرح‌هایی از این دست با تضعیف هرچه بیش‌تر موقعیت کارگران پروژه‌ی ارزان‌سازی نیروی کار را دنبال کرده است. عامل ساختاری که به اجرای این پروژ‌ه‌هایی از این دست کمک کرده از سویی تغییرات دموگرافیکی دهه‌ی ۱۳۶۹ و اضافه‌عرضه‌ی نیروی کار است و عامل دیگری هم که در سطح عاملیت‌های اجتماعی به اجرای این پروژه‌ها کمک کرده فقدان تشکل‌های مستقل کارگری بوده که توان مقاومت آگاهانه‌‌ی دسته‌جمعی در برابر پروژه‌هایی از این دست را می‌توانست فراهم سازد.

🔺رم اقتصاددانان در این میان سنگین‌تر است چراکه مجموعه سیاست‌هایی را که طی سه دهه‌ی گذشته برای تضعیف موقعیت گروه‌های مزدبگیر جامعه اجرا شد تحت عنوان فریبنده‌ی انعطاف‌پذیر کردن بازار کار توجیه «علمی» کردند. آنان سیاست‌های طبقاتی مشخصی را که به این ترتیب دنبال می‌شد تحت عنوان سیاست‌هایی برخاسته از «علم اقتصاد» توجیه می‌کردند. برخی‌شان احتمالاً مقهور اقتدار نولیبرالیسم در سطح جهانی شده بودند و برخی هم به طور مستقیم ذی‌نفع در اجرای این سیاست‌ها بودند.

🔺بازندگان این طرح فرودستان و محرومان و مزدبگیران و دانش‌آموختگان دانشگاه‌ها هستند که یا با دستمزدهایی بسیار ناچیز مشغول به کار می‌شوند و یا موقعیت و جایگاه هرچه ضعیف‌تری در اجتماع و در به‌اصطلاح بازار کار خواهند داشت. راهکار مقابله با این طرح‌ها در درجه‌ی نخست شناخت و آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی و سپس کنشگری مستقل راه مقابله با طرح‌هایی از این دست است. ابتدا باید پی‌آمدهای عملی اجرای این طرح‌ها و بازندگان و برندگان احتمالی آن را به درستی شناخت. سپس این شناخت را به جامعه‌ و مخاطبان منتقل ساخت و از این طریق کنشگری جمعی حول مقاومت در برابر آن‌ها را سازمان داد.

نسخه كامل مصاحبه در سايت ميدان:
meidaan.com/archive/40070

#بیگارورزی

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology