❇️ بخوانید دل ناخوشی آیت الله مصباح را از کاهش بودجه موسسات فرهنگی (موازی با وزارت ارشاد) و واکنش عصر ایران به این ادعا؛

❇️ بخوانید دل ناخوشی آیت الله مصباح را از کاهش بودجه موسسات فرهنگی(موازی با وزارت ارشاد) و واکنش عصر ایران به این ادعا؛

⭕️ اگر برای "نان" انقلاب نکرده ایم برای "نداشتن نان" هم انقلاب نکرده ایم

🔺سال آینده، به دلیل کاهش فروش نفت ایران و تحریم ها، درآمد ایران کم خواهد شد. به همین دلیل بودجه برخی نهادها که در معیشت مردم اثرگذار نیستند، کم شده است. از بین واکنش های جریان اصولگرا به این کاهش بودجه می توان به یادداشت روزنامه "جوان" و اظهارات آیت الله محمد تقی مصباح یزدی، رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) قم اشاره کرد.

🔺"جوان" در این باره نوشته است:
دو سال است این بخش از بودجه کل کشور (بودجه نهادهای فرهنگی) از کلیت آن انتزاع و در شبکه‌های اجتماعی همانند پول دزدیده شده و به یغما رفته مورد تمسخر و هجمه قرار می‌گیرد.

🔺 این روزنامه در پایان می نویسد: کسی هست که یک شعار یا پلاکارد اقتصادی در سال‌های ۵۶ و ۵۷ در دست مردم ایران دیده باشد؟ آیا در عاشورا و ۲۲ بهمن ۵۷ کسی در خیابان‌ها شعار شکم شنیده است؟
بنابراین بستن دست نهادها و مؤسسات و سازمان‌های فرهنگی- دینی به معنای کودتا علیه جوهره انقلاب اسلامی است.
آیت الله محمد تقی مصباح یزدی نیز گفته است:
چرا انقلاب شد؟ آیا هدف پیشرفت نظامی و علمی بود یا هدف از انقلاب، شامل دین و فرهنگ نیز می‌شد؟ امروز به گونه‌ای وانمود می‌شود که خواسته ما، تنها رفاه مادی است؛ همان خواسته‌ای که در کشورهایی که با خدا هیچ رابطه‌ای ندارند نیز مطرح است! مگر مارکسیست‌ها چه می‌خواستند؟ آیا انقلاب اسلامی با انقلاب‌های مارکسیستی هیچ تفاوتی ندارد؟...

در این باره نکاتی چند حائز اهمیت است:

🔺اگر مردم ایران خواستار پیاده شدن اسلام در جامعه بودند، معنایش این نیست که خواستار معیشت انسانی نبوده اند.

🔺 حکومت جمهوری اسلامیِِ تصویر شده در ذهن مردم، حکومتی بود که در آن، علاوه بر تحقق اسلام، ثروت های عمومی چنان عادلانه توزیع می شود که کسی نیازمند نان شب و شرمنده خانواده نباشد. بنابر این به مصداق "چون که صد آید نود هم پیش ماست" وقتی مردم خواهان جمهوری اسلامی بودند، آن را با تمام ابعادش از جمله تأمین معیشت و اقتصادشان می خواستند.

🔺به فرض که اساساً مردم در جریان انقلاب مطالبات اقتصادی نداشتند به قول روزنامه جوان شعار شکم نداده باشند؛ آیا این بدان معناست که اگر بعداً مردم چنین مطالبه ای پیدا کردند، می توان به آنها گفت که مگر ما برای نان و شکم و اقتصاد انقلاب کرده ایم؟

🔺اگر آقایان غم دین دارند، از بودجه های میلیاردی شان به نفع نان مردم چشم بپوشند و بدانند که مردم سیر، خدا را بهتر عبادت و دین خدا را نکوتر پاسداری می کنند.

🔺مگر نه این است که قبل از انقلاب اسلامی، روحانیونی مانند علامه محمد حسین طباطبایی، شهید مرتضی مطهری، علامه محمد تقی جعفری، شیخ احمد کافی و دیگران بدون داشتن حتی یک ریال بودجه دولتی، عملکردی به مراتب بهتر از اشخاصی مانند آیت الله مصباح یزدی داشته اند؟ آیا علامه طباطبایی برای نوشتن تفسیر 20 جلدی المیزان که در صدر تفاسیر قرآن قرار دارد، بودجه دولتی گرفته بود؟

🔺 آیا مرحوم آیت الله عبدالکریم حائری یزدی برای بنیانگذاری حوزه علمیه قم و اداره آن بودجه داشت و با آن بودجه توانست بزرگانی چون امام خمینی، آیت الله محمدرضا گلپایگانی، آیت الله محمد علی اراکی، آیت الله شهاب الدین مرعشی نجفی و ... را پرورش دهد؟

🔺کسانی که می گویند اقتصاد جزو شعارهای انقلاب نبوده است، خود در نگرفتن بودجه - که نمایه اقتصاد است - پیشقدم شوند و همانند اسلاف موفق خود به تبلیغ دین خدا بپردازند./ عصر ایران

کانال ایده های سرمایه گذاری و تجارت؛
T.me/Geconomy