شاخص‌ها از منابع انسانی در ایران چه می‌گویند؟

شاخص ها از منابع انسانی در ایران چه می‌گویند؟

شاید برای کسانی که در حوزه منابع انسانی مشغول به کار یا تحصیل هستند این سوال به وجود آمده باشد که نظام منابع انسانی در ایران در چه وضعیتی قرار دارد؟ برای پاسخ به این سوال می توان از استانداردی خاص که برای ارزیابی منابع انسانی به کار می روند استفاده کرد و یا اینکه شاخص های مرتبط با حوزه منابع انسانی را با سایر کشورها مقایسه کرد. در اینجا ما قصد داریم تا اطلاعاتی را در باب جایگاه برخی شاخص های حوزه منابع انسانی در ایران در مقایسه با کشورهای جهان ارائه دهیم.

هر ساله مجمع جهاني اقتصاد كه بيش از سه دهه است به مطالعه و ارزيابي عوامل مؤثر در رقابت پذيري كشورها اشتغال دارد، گزارشی از رقابت پذیری کشورها ارائه می دهد. یکی از عوامل مورد ارزیابی در این گزارش كارايي و انعطاف پذيري بازار نيروي كار است.
كارايي و انعطاف پذيري بازار نيروي كار به اين امر اشاره دارد كه نيروي كار به كارآمدترين شكل در خدمت اقتصاد قرار گرفته است و مشوق هاي انگيزشي لازم را براي به كارگيري حداكثر توان خود در مشاغل در اختيار دارد. از اينرو، بازارهاي نيروي كار بايد داراي انعطاف پذيري لازم جهت جابه جايي سريع و كم هزينه نيروي كار از يك فعاليت اقتصادي به فعاليت ديگر باشند و نوسانات دستمزد را بدون بروز مشكلات عديده اجتماعي ممكن سازند.
از سوي ديگر، كارايي بازار نيروي كار در گرو ايجاد تناسب معين ميان تلاش نيروي كار و اعطاء پاداش به آنها به منظور تقويت شايسته سالاري در محيط كار است. علاوه بر اين، تساوي زن و مرد در محيط كار، از ديگر مصاديق كارايي بازار نيروي كار به شمار مي رود. اين دو عامل، بر عملكرد نيروي كار و جذابيت كشورها جهت جذب نخبگان تأثير مي گذارند.
رتبه ایران در بین 148 کشور در رابطه با شاخص های حوزه منابع انسانی (كارايي و انعطاف پذيري بازار نيروي كار) در ادامه آورده شده است:
1. روابط کارفرما-کارگر: رتبه 128 برای همکاری در روابط کارفرما-کارگر که عموما خصمانه توصیف شده است. یعنی فضای همکاری و نعامل بین کارفرما و کارگر کم رنگ است.

2. انعطاف حقوق و دستمزد: رتبه 138 برای انعطاف در تعیین حقوق و دستمزد، که بیشتر تمایل را به سمتی نشان می دهد که یک نظام مذاکره و چانه زنی متمرکز دارد تا اینکه هر شرکتی خودش تصمیم بگیرد.

3. رویه های استخدام و اخراج: رتبه 109 برای رویه های استخدام و اخراج که عموما قضاوتی توصیف شده اند، به جای اینکه بر مبنای ضوابط و مقررات باشد.

4. ارتباط جبران عملکرد با بهره وری: رتبه 130 برای اینکه نظام جبران خدمات تا چه اندازه به بهره وری کارکنان مرتبط است.

5. انتصابات: رتبه 127 در پاسخ به این سوال که چه کسانی پست های مدیریتی را اشغال می کنند. با تمایل به این سمت که بیشتر، بستگان و دوستان بدون توجه به شایستگی، در این مناصب قرار می گیرند به جای اینکه مدیران حرفه‌ای با توجه به قابلیت ها و شایستگی ها انتخاب شوند.

6. جذب استعداد از خارج: رتبه 145 برای ظرفیت جذب استعداد از خارج از کشور، به معنی اینکه اصولا چنین ظرفیتی در کشور وجود ندارد که استعداد های درخشان را از نقاط مختلف جهان به کشور جلب می کند.

7. مشارکت زنان: رتبه 147 برای مشارکت زنان در بازار کار، که بر اساس گزارش سازمان بین مللی کار و با در نظر گرفتن نسبت زنان به مردان محاسبه شده است.

8. تاثیر مالیات ها بر انگیزه کار: رتبه 82. اینکه مالیات ها چقدر روی میزان مشوق ها تاثیرگذار است.

9. هزینه اخراج کارکنان مازاد: رتبه 108.

10. ظرفیت کشور در نگهداشت استعدادها: رتبه 131 در نگهداشت استعدادها.

11. آموزش (جزو شاخص های کارایی بازار نیروی کار نیست): رتبه 135 برای میزان آموزش های تخصصی و عمومی به کارکنان.

بر اساس آمار و اطلاعاتی که از گزارش رقابت پذیری جهانی حاصل شده است، رتبه ایران در شاخص های مختلف مناسب نیست. نتایج این آمار با تاکیدات مدیران دولتی و خصوصی به اهمیت منابع انسانی، شایسته سالاری، جذب و پرداخت های عادلانه در تناقض است. شاید اکنون دیگر وقت عمل است، گوش ها خسته شده اند!

منابع:
شاخص ها چه می گویند، مسعود همایون فر.خلاصه گزارش رقابت پذيري جهاني 2013-2014، مرکز تحقیقات و بررسی های اقتصادی

#شاخص
#منابع_انسانی

در کانال آموزشی مدیریت منابع انسانی و تولید با ما همراه باشید 👇👇👇
@HRMCHANNEL