کاهش دارایی‌های موهومی در سیستم بانکی کشور

کاهش دارایی های موهومی در سیستم بانکی کشور

طی ماه های گذشته در گزارشات گوناگون به کررات از "کاهش نرخ سود بانکی" به عنوان ابزاری جهت سمی زدایی دارایی های سیستم بانکی یاد میشود!

سوای از معضلات "کاهش نرخ سود بانکی" با سیستم فعلی نظام بانکی و شرائط سیاسی کشور، که موجب توزیع بیشتر رانت و همچنین به هم ریختگی سایر بازارها میشود (و در گذشته در همین کانال بدان پرداختم) ، این تصور غلط در خصوص رفع بحران ناترازی توسط "کاهش نرخ سود بانکی" نشان از عدم درک صحیح از شرائط فعلی بازار پولی کشور است.

اگر دارایی های بی کیفیت سیستم بانکی را به دو بخش "دارایی های منجمد" و "دارایی های موهومی" تقسیم کنیم ، میتوان گفت کاهش نرخ سود و رونق کسب و کار، ممکن است دارایی‌های منجمد (عمدتا از جنس تسهیلات سررسید گذشته و معوق ) را از انجماد و نقدناشوندگی نجات دهد اما در سال آتی با توجه به امکان تداوم حملات سفته بارانه و همچنین تحریم های مالی-بانکی ، نه میتوان به رشد اقتصادی چندان امیدوار بود و نه به کاهش نرخ سود بانکی.

اما در خصوص دارایی های موهومی راه حل رشد اقتصادی اسمی بالا از محل تورم می باشد (همانطور که گفته شد رشد اقتصادی واقعی نمیتوان برای سال بعد متصور بود) ، به‌نحوی‌که تمام شکاف سال‌های 1393 الی 1396 میان رشد اسمی ‌اقتصاد و نرخ بهره را جبران کند. 

به نوعی میزان تورم باید بگونه ای باشد که نرخ سود بانکی حقیقی مثبت نشود! این بدان معنی ایت که نرخ بهرۀ حقیقی مثبت و بالایی که طی سالهای 1393 الی 1396 ایجاد شد باید جای خود را به نرخ بهره حقیقی بالای منفی در چند سال آینده داده تا کمی از دارایی های سوخت شده قابلیت بازیابی یافته و دارایی های منجمد فعلی نیز در دسته دارایی های موهومی قرار نگیرد.

البته خرید شرطی "بخشی" از دارایی های موهومی بانکها (بصورت زنجیره ای از سیاست های متعارف و نامتعارف پولی) توسط بانک مرکزی نیز میتواند یک راه حل با کیفیت باشد و ان شاله در صورت امکان در همایش "بیست و نهم سیاست های پولی و ارزی" بدان خواهم پرداخت.

عباس دادجوی توکلی

@interestratemoney