نخستین کانال تخصصی روابط بینالملل - معرفی کتاب و مقاله - اطلاعرسانی برنامههای تخصصی و همایشها - تحلیل و تفسیر آخرین تحولات منطقهای و جهانی - ارائهی تحلیلهای مرتبط با تحولات روز مطالب مندرج، تنها «بازتاب» اخبار است نه نظر گردانندگان کانال.
🔷🔷 شوکران در الیزه
🔷🔷 شوکران در الیزه
پنجشنبه اول دسامبر٬ روزی بود که فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه برای صحبت درباره آیندهاش انتخاب کرد. در این کشور به طور معمول روسایجمهور نامزدی برای انتخابات را یکی دو ماه مانده به رای گیری اعلام می کنند. میزان محبوبیت و اطمینان به پیروزی رابطهای عکس با زمان اعلام نامزدی دارد: هر چه نگرانتر باشید زودتر وارد کارزار می شوید.
در سال ۲۰۰۲ ژاک شیراک از ترس شکست مقابل نامزد سوسیالیستها رکوردها را شکست. او دو ماه و ده روز مانده به انتخابات اعلام نامزدی کرد. نفر بعدی در این فهرست نیکولا سارکوزی در سال ۲۰۱۲ است با دو ماه و هفت روز مانده به انتخابات و رویارویی با فرانسوا اولاند. کسی که حالا هر تصمیمی در مورد انتخابات ماه آوریل گرفته باشد در تاریخ معاصر فرانسه بی سابقه است.
نوشیدن جام زهر در ده دقیقه
رئیسجمهوری فرانسه سخنرانیاش را با دفاع از کارنامهاش شروع میکند. از پیشرفتها در زمینههای اجتماعی و از بین بردن تبعیضها میگوید و از بهبود بیمه درمانی و قانونی شدن ازدواج همجنسگرایان. به نشست تغییرات اقلیمی در پاریس اشاره میکند و آن توافق را تاریخی میخواند.
او میگوید در زمینه مهاجرت کاری کرده که فرانسه هم پذیرای آوارگان جنگ باشد و هم مرزهایش را کنترل کند. اولاند اعتراف میکند که تنها از یک چیز پشیمان است : پیشنهاد قانون سلب تابعیت از مجرمان عملیات تروریستی (این طرح مخالفتهای شدیدی را حتی در حزب فرانسوا اولاند به دنبال داشت و سرانجام دولت مجبور شد آن را پس بگیرد)
و سرانجام لحظهای که فرانسه٬ مورخان و ثبتکنندگان رکورد در انتظارش بودند فرا میرسد. در دقیقه هشتم از سخنرانی که دیرتر میفهمیم تنها ده دقیقه طول خواهد کشید فرانسوا اولاند مستقیم به دوربین نگاه میکند. میگوید شفافیت اساس کارش بوده و حالا میداند که ناتوانی در ایجاد اتحاد تا چه حد خطرناک است. با مکثی کوتاه ادامه میدهد: تصمیم گرفتم در انتخابات نامزد نشوم.
فرانسه نفسی عمیق میکشد و تاریخ تکان میخورد: برای اولین بار از آغاز جمهوری پنجم فرانسه درسال ۱۹۵۸ ٬ رئیسجمهور برای ماندن در الیزه رقابت نمیکند.
مرگ زودرس یک مرد معمولی
ادموند هروکور نویسنده و شاعر فرانسوی جملهای معروف دارد که میگوید: رفتن٬ کمی مردن است. در مورد فرانسوا اولاند میشود گفت که ماندنش هم مرگ بود. بعضی نظرسنجیها میزان اقبال عمومی به او را حدود چهار درصد نشان میدهند.
کسی که زمانی با شعار "یک مرد معمولی" به کاخ الیزه رسید کارنامهای غیرمعمول از خود به جا گذاشت. هم داستان رابطه پنهانیاش با یک هنرپیشه سینما سرگرمی ملت شد و هم از پس شخصیتهای بد فیلم همچون بیکاری (حدود ده درصد) و ناامنی (حملات متعدد داعش) برنیامد.
او میگوید اصلاحات اقتصادیاش ثمر میدهد "اگرچه دیرتر از زمانی که وعده داده بودم". اما خودش هم میداند که روز موعودش مدتهاست گذشته.
اگرچه تاریخ فرانسه از اولاند به عنوان رئیسجمهوری مقتدر یاد نخواهد کرد اما حتی منتقدان هم در یک مورد او را تحسین میکنند: سیاستمداری که فهمید چه زمان باید رفت.
http://www.bbc.com/persian/world-features-38190136
#FPE2017
#تحلیل #فرانسه
@InternationalRel