📝 ایران، قهرمان تخصیص نادرست.. نوشته: از.. ترجمه: شهره صدری

📝 ایران، قهرمان تخصیص نادرست #آب

نوشته: #خالد_سلیمان از #کردستان_عراق

ترجمه: شهره صدری

نیمی از شهرهای ایران با کمبود آب مواجه هستند. در صدها شهر و روستا، خصوصا در مرکز و جنوب کشور، ساکنان با مشکل جدی آب آشامیدنی روبرو هستند. حتی این کمبود آب را در تهران، پایتخت ایران که با چهار سد تامین آب میشود، نیز اعلام شده است.

وضعیت به گونه ای است که انتظار جابجایی جمعیت در کشور وجود دارد. مقامات ایرانی دیگر مهاجرت ده ها میلیون نفر به شهرک های فقیرنشین حاشیه شهرها را پنهان نمی کنند. مهاجرتی که می تواند تا آنسوی مرزها هم رخ دهد. این مهاجرت می تواند زمینه ساز درگیری های داخلی باشد.

در ناحیه #ارومیه در شمال غربی کشور، ازدیاد چاه ها – یک تخمین 50 هزار تایی از چاه ها وجود دارد- باعث شده تا منابع آب دریاچه ارمیه دستخوش تغییر گردد. دیگر دریاچه ای وجود ندارد و به سرنوشت دریاچه آرال دچار شده است. ویرانی که توسط تصمیم دولت های مختلف از دهه 1960 شروع شد.

طی زمان طولانی، کسانی که وضعیت محیط زیست کشور را تخریب شده اعلام می کنند، توسط دولت متهم به خدمت کردن به منافع خارجی ها میشوند، اما امروز دیگر امکان ندارد که بر افکار عمومی بیش از حد تاثیر گذاشت. و حقیقت مانند روز روشن است. و این نشان دهنده بیهودگی تلاش توجه به مدیریت منابع آب است.

در تهران، کاملا واضح است سیاست آینده کشور، حفظ حداکثر آب در کشور است. به عبارت دیگر، بهره برداری از رودخانه ها بیش از رسیدن به مرزها اهمیت دارد، یا حتی هدایت آنها به سمت مناطق آسیب دیده از خشکسالی. همانطور که معاون وزارت امور خارجه ایران، عباس عراقچی در یک کنفرانس بین المللی آب در 27 فوریه توضیح داد. چنین سیاستی کشورهای پایین دست را از حق آبه، با نقض قوانین بین المللی در مورد به اشتراک گذاری منابع آب آشامیدنی، محروم میسازد.

این فرآیند درستی نخواهد بود، زیرا مشکلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و محیط زیستی را به جای کاهش خطرات در پی خواهد داشت.

شوری: کارون، یکی از بزرگترین رودخانه های ایران، تصویر واضحی است از انچه رخ میدهد. نه تنها تعداد زیادی سد روی این رودخانه ساخته شده است، بلکه بخشی از آب آن به زاینده رود منتقل میشود که در اصفهان در مرکز کشور جاری است. کارون بدلیل ورود زهاب های کشاورزی در ناحیه خوزستان، شور شده است.

واقعیت این است که ایران همان سیاستی را در پیش گرفته است که اتحاد جماهیر شوروی در آسیای مرکزی در دهه 1960 اجرا کرد. مسکو دو رودخانه که به دریاچه آرال متصل میشد، را به سمت قزاقستان و ازبکستان هدایت کرد. با هدف افزایش تولید پنبه در آن ناحیه. ازبکستان اولین تولید کننده محصول پنبه در جهان بود. اما بهایی که برای این هدف پرداختن بسیار گزاف بود، بزرگترین دریاچه جهان خشک شد. ایران سالهاست که در حال انتقال اب رودخانه های بین المللی است مانند سیروان یا زاب کوچک و همچنین کارون و سایر رودخانه ها، که نه تنها باعث شوری خاک میشود، بلکه باعث از دست دادن آب توسط کشورها در پایین دست میشود.

از سوی دیگر مصرف اب در بخش کشاورزی و همچنین هدر رفت در این بخش در ایران بسیار بالاست. بطوری که 90% از مصرف آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص دارد.

امروز تهران، به ساخت سدها و انتقال آب همچنان ادامه میدهد. که برای عراق زیان آور است، چرا که عراق در پایین دست رودخانه های مرزی ایران قرار گرفته است. اما در همین حال، تهران به ساخت سد در افغانستان اعتراض می کند، بطور مشخص در مورد ساخت سد کمال خان بر روی رودخانه هیلمند که خطر کاهش دبی به سیستان و بلوچستان در ایران را دارد که از وضعیت اقتصادی نامناسب نیز رنج میبرد.

(چاپ شده در مجله Courrière international فرانسه ، شماره 1433، 2018)

🔗 http://lirelactu.fr/source/courrier-international/6b034cdc-4bde-4c6d-88ce-29d60f6086e1