✍🏻 فارن پالیسی: ۵ مسئله بسیارمهم درباره جهان که کسی نمی‌داند (۲) …

✍🏻 فارن پالیسی: 5 مسئله بسیارمهم درباره جهان که کسی نمی‌داند (2)

#استفن_والت

اگر چه مسئولیتی برای صلح و ثبات در اروپا طی 60 سال گذشته نداشته اما بخش عمده ای از موفقیت های این قاره پس از جنگ جهانی دوم بوده است. بحث درخصوص آینده اتحادیه دشوار است بریتانیا تلوتلو خوران به سمت خروج رفته(هر چند هرج و مرج برگزیت و پیامدهای احتمالی آن می تواند موج موقتی از اشتیاق مجدد در سایر اعضا منجر شود) و بحران طولانی مدت منطقه یورو که هنوز به طور کامل رخ نداده. رژیم های ضد لیبرالی در #مجارستان و #لهستان برخی از اصول اصلی اتحادیه اروپا را به چالش می کشند و ناسیونالیسم که اتحادیه به تدریج از اصول آن پا فراتر گذاشته،با انتقام در سراسر قاره سربر می‌آورد. خصومت کوتاه مدت دولت #ترامپ را باید بدینها افزود.

4.چندین دولت در طی 20 سال آتی به انرژی هسته ای دست میابند؟

اگر ایالات متحده دیگر به عنوان ضامن معتبر امنیت متحدین خود دیده نشود میتوان گفت که کشورهایی نظیر ژاپن، کره جنوبی، عربستان سعودی، #آلمان و شاید حتی تعداد بیشتری به سمت گروه کشورهای هسته ای سوق میابند.این استدلال را نباید به راحتی رد کرد. دولت ها زمانی که نگران امنیت خود هستند و راه دیگری را برای ارتقای آن نمی بینند.به دنبال بازدارندگی هسته ای هستند. در واقع، بعضی از متحدان ایالات متحده به همین استدلال برای متقاعد کردن آمریکا جهت حمایت از آنها اشاره می‌کنند. دستیابی به تسلیحات هسته ای و حفظ قابلیت بازدارندگی خطرات و منافع را همزمان با هم دارد. داشتن زرادخانه هسته ای به همسایگان هشدار داده،آنان را ترغیب به دستیابی بدان میکند.ده ها کشور ظرفیت تکنولوژیکی برای ساخت بمب را دارند اما تنها تعداد انگشت شماری تلاش می کنند تا این کار را انجام دهند و تعداد کمتری نیز موفق می شوند.به همین دلیل تصور چشم‌پوشی و خودداری بسیاری از سازندگان تسلیحات هسته‌ای از آن و سعی در جایگزینی طرق دیگر برای حفظ امنیت حتی در صورت اتمام و یا تقلیل حمایت آمریکا،قابل قبول است. لازم به ذکر است که حضور گسترده نظامی امریکا از دلایل اصلی دستیابی کشورهایی چون کره شمالی به بمب هسته ای و همچنین اندیشه و تلاش جدی کشورهایی چون ایران و طی کردن مسیری طولانی برای دستیابی بدان است.خلاصه این که ما نمی دانیم که چندین کشور دیگر در دهه های آینده به تسلیحات هسته ای دست میابندو حتی نمی دانیم که کدام خط مشی ایالات متحده موجب گسترش کمتر و یا بیشتر این تسلیحات خواهدشد

5. برنده بحث بر سر استراتژی بزرگ ایالات متحده چه کسی خواهدبود؟

با توجه به نتایج نومید کننده 25 سال گذشته،تعجب آور است که بحث های گسترده تر آغاز شده است. زمانی که همه کاندیداهای دموکراتیک انتخابات ریاست جمهوری تصمیم گرفتند جشنواره تبلیغاتی سالانه کمیته امور عمومی آمریکایی اسرائیل را از بین ببرند، می دانید برخی از صفحات تکتونیکی ممکن است تغییر کند.کسانی هستند که به شدت از کاهش بنیانی تعهدات نظامی آمریکا دفاع می کنندیا افرادی مانند #جان_مرشایمر و من که بر این فکریم ما باید به تدریج برخی از تعهدات نظامی ایالات متحده اما نه همه آنها را در خارج از کشور برچینیم یا کسانی هستند که می خواهند وضعیت موجود را حفظ کنند، اما راه های جدیدی برای متقاعد کردن مردم پیدا کنند. همچنین وجود ایدئولوژی ترامپیسم کسی که ایده نخست آمریکا را مطرح کرده واولویت را به منافع ملی ایالات متحده داده اما در عمل یا به سوی متحدان ناخوشایند که توسط دشمنان هدایت می‌شوند متوسل شده و یا به دلیل غرور یا بی کفایتی موقعیت های مهم نفوذ را از بین می‌برند.

نیروهای ساختاری قدرتمندی هستند که به سوی یک سیاست خارجی محدود تر که شامل نیاز به تمرکز بیشتر بر چین ، تمایل روز افزون برای فرار از باتلاق خاورمیانه و جدایی گسترده بین ایالات متحده و اروپا تاکید دارند البته تمایل به پاپس کشیدن نیز وجود دارد.

مدافعان هژمونی لیبرال هنوز هم در واشنگتن به خوبی تامین شده و جایگاه مناسبی دارند و کمبود متخصصین و سیاستمدارانی که مشتاق حمایت از تفکر«ملت ناگزیر(بی ضرر)» هستند وجود ندارد. به دلیل اینکه ایالات متحده هنوز ثروتمند و اساسا امن است، می تواند یک سیاست خارجی بلندپروازانه اما ناموفق برای مدت طولانی را حفظ کند.

نیازی به گفتن نیست، این فهرست تمام موضوعاتی را که مایلم در مورد آنها بیشتر بدانم را تمام نمیکند؛ مایلم گزارش مشاور ویژه رابرت مولر به طور کامل و همینطور گزارش بازده مالیاتی که دونالد ترامپ بارها و بارها وعده داده است که آن را به اطلاع عموم می‌رساندمطالعه کنم. اما معتقدم که همه ما در مورد آنها در تاریکی و ناآگاهی میمانیم.

🔗 https://foreignpolicy.com/2019/04/02/5-very-important-things-about-the-world-nobody-knows/