✍🏻 یادداشت «استفن» استاد روابط بین الملل دانشگاه در «فارین پالیسی» (بخش ۳)

✍🏻 یادداشت «استفن #والت» استاد روابط بین الملل دانشگاه #هاروارد در «فارین پالیسی» (بخش 3)

✅ دنیا از شما می‌خواهد مانند یک رئالیست فکر کنید

اگر شما همانند رئالیست ها فکر کنید حمایت #ایران و #سوریه از شورشیان ضد آمریکایی در #عراق پساصدام در سال 2003 منطقی و عقلانی بوده است. واکنش آن ها ناشی از سرنگونی #صدام حسین بر پایه موازنه قدرت کلاسیک بوده است زیرا که دولت #بوش به صورت علنی دو کشور ایران و سوریه را درصدر محور شرارت و هدف بعدی #آمریکا قرار داده بود. بنابراین این مسئله باعث شد که دمشق و تهران اقداماتی را اتخاذ کنند تا آمریکا را در #عراق زمین گیر کنند.

اگر شما همانند رئالیست ها فکر کنید خیلی واضح است که چرا دولت هایی مانند #کره_شمالی و ایران خواهان دستیابی به بازدارندگی هسته ای هستند. آن ها عمیقا در تضاد با قدرتمندترین کشور جهان قرار دارند و مقامات آمریکایی به صورت مکرر تنها راه حل این بحران را سرنگونی حکومت می دانند. هردولتی که با این تهدید روبرو باشد باید از خودش محافظت کند. سلاح هسته ای اگر چه گزینه خوبی برای باج گیری یا فتوحات نیست اما ابزار موثر و کارامدی برای بازدارندگی در مقابل دولت های قدرتمندی است که درصدد هستند تا از طریق نیروی نظامی زمینه سرنگونی این حکومت ها را فراهم کنند. با توجه به این که دولت آمریکا از موقعیت جغرافیایی مطلوب و برتری در جنگ های متعارف برخوردار است اما آن ها برای تامین امنیت خود هزاران سلاح اتمی دارند. اگر رهبران آمریکا به این شکل فکر می کنند هیچ شکی نیست که قدرت‌های ضعیف تر هم برای تامین امنیت خود به سمت ساخت سلاح هسته ای حرکت کنند. آیا تعجب آور نیست که دولت های ضعیف تر خود را به کسانی تسلیم کنند که به وعده خود در تضمین امنیت آن ها پای بند نیستند؟

کسی باید باشد که این منطق را به جان #بولتون توضیح دهد. تفکر رئالیستی به شما کمک می کند تا بهتر درک کنید که چرا دولت هایی که دارای نظام سیاسی کاملا متفاوتی هستند در عرصه بین الملل رفتار مشابهی دارند. برای نمونه آمریکا و شوروی با وجود تفاوت در نظام سیاسی داخلی، در دوران جنگ سرد با ایجاد شبکه ای از اتحادهای گسترده درصدد سرنگونی دولت هایی بودند که مطابق میل آن ها نبود. آنها با مداخله در سرزمین های دور دست درصدد ترویج ایدئولوژی خود بودند. چرا؟ زیرا در نظام آنارشیک دولت ها دارای گزینه های محدودی هستند و بنابراین آن ها برای این که عقب نمانند با یکدیگر رقابت می کنند.

اگر شما مانند یک رئالیست فکر کنید احتمالا نسبت به این طرح های جاه طلبانه ایده آلیست ها در مورد پایان جنگ ، بی‌عدالتی ها و نابرابری ها و چیزهای بد دیگر شک می کنید. اگر چه تلاش برای ایجاد یک دنیای امن و آرام قابل تحسین است اما واقع گرایی بر این تاکید می کند که تلاش های جاه طلبانه برای بازسازی سیاست جهانی دارای پیامدهای ناخواسته ای است که به ندرت منطبق با وعده هایی است که ارائه می گردد. در نتیجه اگر رئالیستی فکرکنید احتمال بیشتری وجود دارد که دولت ها با درجه ای از احتیاط رفتار کنند و همچنین احتمال کمتری است که مخالفان را صرفا بد ببیند و علاوه بر این احتمال کمتری است که جنگ های صلیبی شروع شوند. در واقع اگر همه مانند واقع گرایان فکر کنند چشم انداز ایجاد صلح افزایش خواهد یافت.

🔗 http://foreignpolicy.com/2018/05/30/the-world-wants-you-to-think-like-a-realist/