💠💠 ادامه جنایات جنگی War Crime

💠💠 ادامه جنایات جنگی War Crime

🖌از قوانین و عرف های جنگ که در سطور بالا مورد بحث قرار گرفت به طور کلی تحت عنوان «قوانین لاهه» یاد می شود که باید آن ها را متمایز از «قوانین ژنو» معروف به قوانین بشر دوستانه بین المللی دانست.

🖌اما نقض جدی هر قانون بشردوستانه بین الملل خود می تواند جنایتی جنگی باشد که برای شخص مرتکب مسئولیت فردی به بار آورد.

🖌ریشه «قوانین ژنو» به میانه سده نوزدهم می رسد یعنی آن هنگام که هانری دونان، بانکداری سویسی، به چشم خود شاهد بی رحمی های جنگ در جبهه سولفرینو، واقع در شمال ایتالیا بود. دونان از نبود هیچ گونه مقرراتی در خصوص جمع آوری کشته ها و زخمی ها پس از نبرد شگفت زده شده بود.

🖌وی در 1862 کتاب یاد سولفرینو را نوشت و در آن زمان پیشنهاد کرد برای مراقبت از بیماران و زخمیان در زمان جنگ «انجمن های امداد» بی طرفی تشکیل شود. از این گذشته، دونان پیشنهاد کرد که برای بررسی و تصویب موافقت نامه ای بین المللی در خصوص نحوه مراقبت از سربازان مجروح شده در نبرد کنفرانسی بین المللی برگزار شود.

🖌چنین کنفرانسی در 1864 در ژنو، پایتخت سوئیس، برگزار شد. در پایان این کنفرانس مقاوله نامه کوتاهی مورد توافق شرکت کنندگان قرار گرفت که تکیه اش بر تأمین شیوه ای برای مراقبت پزشکی از سربازان مجروح شده در نبرد بود. از این گذشته، تشکیل انجمن صلیب سرخ با نشان مشخص صلیب سرخ مدنظر قرار می گرفت که اصول چهارگانه صلیب سرخ یعنی بی طرفی، انسانیت، بی غرضی، و احترام به فرد را پاس می داشت.

🖌مقاوله نامه های ژنو که نخستین بار هانری دونان آن ها را پیشنهاد کرد در طول سده بیستم اصلاح و روزآمد شدند. مقاوله نامه های 1906 ژنو حاوی مقررات بیش تری در خصوص مراقبت از سربازان زخمی و بیمار بودند و در 1929 تکمیل و روزآمد شدند. در پی جنگ جهانی دوم، مقاوله نامه های ژنو بار دیگر در نفرانس 1949 مورد تجدیدنظر قرار گرفت. در نتیجه این کنفرانس چهار مقاوله جدید ژنو به تصویب رسید که هر یک به موضوع خاصی می پرداخت. این موضوعات شامل چگونگی رفتار با اعضای مجروح و بیمار نیروهای مسلح، غیرنظامیان مجروح و بیمار، و نحوه رفتار با اسرای جنگی می شد.

🖌هدف مقاوله نامه های 1949 ژنو اساساً تنظیم رفتارها در جریان درگیری های مسلحانه بین المللی بود. اگر درگیری سرشتی «ین المللی» داشته باشد و اگر «نقض فاحش» مقاوله نامه های 1949 ژنو رخ داده باشد در این صورت دولت ها از نظر بین المللی مسئولیت دارند که محاکمه شدن مجرمان را تضمین کنند.

🖌این محدود بودن کاربست مقاوله نامه های 1949 ژنو به درگیری های مسلحانه بین المللی، در 1977 اصلاح شد تا از غیرنظامیان در هر دو دسته درگیری های مسلحانه داخلی و بین المللی حمایت بیش تری به عمل آید. بدین ترتیب اکنون پروتکل های الحاقی سال 1977 در کنار مقاوله نامه 1949 ژنو مهم ترین منبع قوانین ژنو شناخته می شوند.

✍منبع مقاله :
گریفیتس، مارتین؛ (1388)، دانشنامه روابط بین الملل و سیاست جهان، ترجمه ی علیرضا طیب، تهران: نشر نی، چاپ دوم1390
https://telegram.me/joinchat/BfQppT2P5y6W_DfImq6iYg