✍🏻 در مجله دنیشن: آمده و احتمالا آماده است که یک سوسیال دموکرات را رئیس جمهور کند (۲)

✍🏻 #جان_نیکلز در مجله دِنیشن: #برنی_سندرز آمده و #آمریکا احتمالا آماده است که یک سوسیال دموکرات را رئیس جمهور کند (2)

وضعیت سال ۲۰۲۰ نیز مشابه دوره قبل است. معضلاتی که لازم بود در سال ۲۰۱۶ به آنها رسیدگی شود هنوز بی‌پاسخ مانده اند. در نتیجه نژادپرستی ترامپ و مواضع تندش علیه حقوق مهاجران، پناهندگان و زنان، لزوم تاکید بر برابری از دوره قبل نیز بیشتر شده است. این رویکرد، امری محوری در اعلامیه سندرز برای حضور در انتخابات ۲۰۲۰ بود: «من وارد رقابت انتخاباتی شدم چراکه بیش از هر زمان دیگری به یک رهبر نیاز داریم که ما را به هم نزدیک کند نه اینکه میان ما شکاف بیندازد. زن و مرد، سفیدپوست و سیاهپوست، لاتین، بومی، آسیاسی، پیر و جوان، بومی و مهاجر. اکنون زمان آن فرا رسیده که همگی کنار هم بایستیم». او در اعلامیه مشابه «تکامل انقلاب» وعده می‌دهد: «با هم می‌توانیم کشوری بسازیم که رهبری تلاش جهانی را برای عدالت اقتصادی، نژادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و صلح، به دست بگیرد. با هم می‌توانیم ترامپ را شکست بدهیم و خسارتی که به کشور ما زده است را جبران کنیم».

برخلاف سایر کاندیداها که در تکاپو هستند به جایگاهی برسند که سندرز در آن قرار دارد، این سناتور مستقل از ورمونت تنها نیاز دارد که خودش باشد. نمی‌خواهیم بگوییم که حزب دموکرات در حال سوسیالیست شدن است یا انتخاب سندرز به عنوان رییس‌جمهور، آمریکا را به کشوری سوسیالیستی تبدیل می‌کند. نکته اینجاست که پس از گذشت ۳۰ سال از جهانی‌سازی، ۲۰ سال از انقلاب دیجیتال و ۱۰ سال از اتوماسیون، در حالی که تغییرات اقلیمی به یک تهدید موجودیتی تبدیل شده است و نابرابری در عصر انحصارگرایی شدت یافته است، ایالات متحده در یک دو راهی تاریخی قرار گرفته است. نه دولت ترامپ و نه میانه‌روهای نئودموکرات یا هوادارن «راه سوم» که طی چهل سال گذشته دست‌وپای دولت‌های دموکرات را بسته بودند، هیچ‌کدام قادر نیستند به الزامات عصر جدید پاسخگو باشند. اکنون فرصتی بالقوه برای نظمی نو و جامعه‌ای نو پیش آمده است. ایده‌های بزرگتر، روش‌های جدی‌تر و راهکارهای بهتر مورد نیاز است تا این کشور بتواند به تغییرات اقلیمی، بی‌عدالتی اقتصادی و نژادی، مهاجرتهای ناشی از ناکامی اقتصاد کهنه و انحصار اقتصاد جدید در دستان تعدادی از غول‌های فناوری، پاسخ درخوری بدهد.

همانند دهه سی و شصت، اکنون زمان آن است که حزب دموکرات به پر کردن شکافهای موجود در سیاستگذاری آمریکا بپردازد. به این منظور این حزب ناگزیر است که دست‌کم برخی عقاید سوسیالیستی را بپذیرد. تامین اجتماعی نیز ایده‌ای سوسیالیستی تلقی می‌شد اما فرانکلین روزولت آن را پذیرفت و برایش جنگید. درمان عمومی نیز سوسیالیستی قلمداد می‌شد اما لیندون جانسون آن را به تصویب رساند. حرکت‌های موثر در حوزه عدالت نژادی، برابری جنسیتی، حقوق ناتوانان، حفاظت از محیط‌زیست و مالیات ستانی منصفانه همواره از سوی احزاب راست، ابتکارات سوسیالیستی قلمداد شده‌اند اما با پیشبرد این اهداف در جامعه، میانه‌روها و حتی محافظه‌کاران نیز ارزش آنها را به رسمیت شناخته‌اند. نیازی نیست که ادعا کنیم سوسیال دموکراسی پاسخگوی تمام معضلات است چنانکه سندرز نیز چنین ادعایی ندارد اما باید قبول کنیم که برخی عقاید قدیمی سوسیالیستی، همواره منطقی بوده‌اند و در وضعیت ناکامی های اقتصادی و اجتماعی به کار می‌آیند.

سندرز نسبت به سایر کاندیداهای ۲۰۲۰ از آمادگی بیشتری برای تحقق این اهداف برخوردار است. او تئوری پرداز یا کمالگرا نیست. عزمی راسخ دارد و عملگراست. او سابقه کار به عنوان شهردار، نماینده و سناتور را دارد. او متفکری آشنا با سوسیال دموکراسی بوده و به خوبی از نحوه پیاده‌سازی موفق این ایده در کشورهای حوزه اسکاندیناوی آگاه است. نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌دهد که مردم آماده پذیرش او هستند. اگر سندرز کمپینی جاه‌طلبانه تر با طرح‌هایی تکامل‌یافته تر از دوره قبل به راه بیندازد، پیروز رقابت برای انتخاب کاندیدای نهایی حزب دموکرات خواهد بود.

این چیزی است که ترامپ را به وحشت می‌اندازد. به همین دلیل ترامپ از سخنرانی سالانه خود برای حمله به مواضع سندرز و سایر سوسیال دموکرات‌ها مانند اوکازیو کورتز استفاده کرد. او اظهار کرد: «اکنون در آمریکا با خطر تقاضا برای پیاده‌سازی سوسیالیسم در کشور مواجه هستیم. آمریکا بر پایه آزادی و استقلال بنا نهاده شد نه کنترل و تسلط دولت بر ملت. ما آزاد زاده شدیم و آزاد می‌مانیم. امشب بار دیگر متعهد می‌شویم که هرگز اجازه ندهیم آمریکا به کشوری سوسیالیستی تبدیل شود».

#نشریات

🔗 https://www.thenation.com/article/bernie-sanders-president-2020-democratic-socialist/