❗️ «شکست به مثابه ابزار آفرینش» ❗️. ✍ رضا مجد …

❗️"شکست به مثابه ابزار آفرینش"❗️
✍ رضا مجد



📙ذات هنر شکست است، و هنرمند محصول شکست، و در کار والایش شکست در حد یک اثر هنری است. می توان این شکست را بسط داد به ادبیات، به شعر، به موسیقی، به نقاشی، ولی چیزی که در تمام اینها مشترک است، شکست بیان یا توضیح و تفسیر از طریق زبان و کلمات است، هنرمند در لحظه ی خاصی از شکست در بخیه زدن خیال و واقعیت، زاده می شود، و الباقی تلاشی است برای پیوند این دو، چه بسا شاید از این پیوند شاهکارها زاده شود، یا به شکستی بنیادین تر ختم بشود، شکستی فرجام گرایانه، که با داغ انتحار نشان دار شده باشد. ولی چیزی که در هنر مهم است به خدمت گرفتن همه چیز و همه کس، برای بیان ناممکنی بیان، نه از طریق شکل طبیعی بیان، بلکه ابداع نوعی زبان فرازبانی است که قالب بیان هنری پیدا می کند. ولی باید مواظب بود این زیباشناسانه کردن شکست، به شکل نازلی از هنر کاذب ( که از فقر و رنج و درد مقوله های زیباشناسانه می سازد) تسری پیدا نکند. هنر کاذبی که محصول سیستم سرمایه و سود است و در حال پرداخت نوعی مقوله ی زیباشناسی از رنج و فقر می باشد، ساختن فضیلت و ارزش از درد و رنج. این دقیقا تفاوت ظریف هنر اصیل و هنر کاذب است.📙



@Kajhnegaristan