🔸به بهانه‌ی روز جهانی زن🔸. ✍ رضا مجد …

🔸به بهانه ی روز جهانی زن🔸
✍ رضا مجد
#بازنشر


🔆داستان زن و زنانگی اش داستان امروزه روز نیست، همیشه نگاهی کژ و معوج به مفهوم زن و ساختار زنانگی در کار بوده است ، تو گویی همیشه زن فقط باید در بسته بندی های دینی و غیر دینی و سکولار، و این اواخر هم در بسته بندی فمینیستی آن قابل تصور باشد، و این نشان می دهد که زن هیچ وقت زن نبوده است، بلکه در هیبت نوعی زنانگی( یعنی روایتی از زن بودن) ، ساخت یافته است، و این ساخت همیشه از دید و افق مردانه بوده است، یعنی هم در نگاه سنتی به زن و هم در نگاه مدرن و پسا مدرن، افقی که زنانگی را ساخت داده نگاه خیره ی مردانه بوده، حتی جنبش فمینیستی هم این گول ظریف را می خورد، وقتی که تلاش می کند زن را در حد مرد و برابر با او،اعتلا ببخشد، به نظر من زن برای تایید شدن سوژه گی اش محتاج دیگری مردانه اش نیست، این اتکا باید به خود مفهوم زن و شکافها و نقصان ها و خلاء های برآمده از مفهوم پردازی زن و زنانگی باشد، بخصوص با برجسته تر کردن و پافشاری به فقدانی که زنانگی حول آن قوام یافته است ، آنهم در وضعیت پسا مدرن که همه چیز در سطح ابژه ی مصرف نشاندار می شود، و از همه طرف نگاه های خیره ی سود محور و کالاوارگی در کمین اند که ابژه نگاهشان بشوی، از تبلیغات ماهواره ای که زن را در حد ابژه ی مصرف تقلیل داده تا وارونگی وطنی آن در قالب اتیکت اسلامی آن، که زن را لای احکام خشکه مقدس پوشانده، در هر دو نگاه ، تنها چیزی که به رسمیت شناخته نمی شود، خود زن به عنوان فاعل و کنشگر و سوژه ی انسانی است،و آنچه در این فرایند سوژه گی برجای می ماند، پس مانده ای از زنانگی، آنهم در قالب بسته بندی های دینی و غیر دینی و پس مدرن است، زنانگی در مفهوم وابستگی و مصرف کنندگی اش. قرار است زن در حد مصرف کننده صرف باقی بماند، از مصرف ایده گرفته تا مصرف چادر و روسری، تا مصرف رژ و رنگ مو و سوتین و .....
زن امروزی، یک حجاب یا یک نقاب برای زنانگی است، و به عنوان سوژه ی هویت، تنها از طریق این نقاب (زن بودن) قادر است زنانگی اش را نمادین کند🔆



@Kajhnegaristan