دوم؛ جریان روشنفکری در ایران فاقد توان همگرایی در راستای اهداف سازمانی ست

دوم؛ جریان روشنفکری در ایران فاقد توان همگرایی در راستای اهداف سازمانی ست. و فعالیت سیاسی آنها اغلب حول کیش شخصیت دور می زند. تقابل قدرت در میان افرادی که از اتوریته بالایی در مقایسه با دیگران برخوردارند؛ معمولاً به جدایی از بدنه تشکیلات اصلی و تولد جریانی با گرایشات چپ افراطی منجر می شود.
با این نگاه؛ آنچه در ریشه یابی علل استبداد با وجود دو مورد انقلاب( مشروطه و انقلاب اسلامی) و چندین جنبش آزادی خواهی می توان بدان اشاره کرد؛ این است که جریان روشنفکری که می بایست نظم دموکراتیک را در عرصه سیاسی جامعه مدیریت نماید؛ خود به لحاظ نظری و هم پراتیک، از نبود انسجام و وحدت نظر؛ شدیداً رنج می برد.
با این حساب؛ آنچه در آینده بارقه هایی از امید را پیش چشم شیفتگاه راه آزادی بر می انگیزاند؛ توجه به تجربه های تلخ تاریخی و کسب درس های عملی از آنها و همین طور؛ تمرین دموکراسی در یک پروسه زمانی نسبتاً طولانی با آثار تربیتی ماندگار در زیر سایه تعاملات بین المللی ست. و اِلاّ، بدون داشتن لیاقت استفاده از آزادی؛ جامعه قادر به چشیدن طعم شیرین آن نخواهد بود.


@Kajhnegaristan