✍ پویا ایمانی …

#یادداشت
✍ پویا ایمانی



🔶 بنیامین می گفت از دید رمانتیک ها، نقادی آثار هنری" بیش از آنکه به منزله ی داوری درباره ی این آثار باشد، روشی ست، برای به کمال رساندن آنها" (بنیامین 1996،ص153). این بدان معناست که نقادی لزوما به معنای داوری ارزشی نیست، بلکه در حکم به ثمر رسیدن و محقق شدن دانایی ایست که پیشاپیش در ذات اثر هنری نهفته است.
"تا آنجا که نقادی به منزله ی شناخت اثر هنری، در واقع خودشناسی اثر به شمار می آید، جایی که نقد به داوری درباره ی اثر می نشیند، در حکم خودداوری آن است" (بنیامین 1996،ص151). این تاکید بر نقادی به عنوان روشی که چیزی پیشتر نهفته و ناشناخته در اثر را کامل می کند، از یک طرف روشنگر اصرار آدورنوست بر این نکته که آثار هنری را نباید از راه اعمال بیرونی فلسفه تاویل کرد، و از طرف دیگر، موید این بحث اوست که هنر برای تحقق یافتنش نیازمند فلسفه است. آگامبن هم در Signatura Rerum می نویسد: " عنصر فلسفی راستین در هر اثر، خواه اثری هنری باشد، خواه اثری علمی، یا اثری فلسفی، قابلیت آن برای کامل شدن است" (ص7). و این، باز به قول آگامبن، یعنی "ناگفته ها "ی اثر، یعنی آنچه در اثر پنهان مانده و از این رو آماده ی دیده و گفته شدن است. نقد می کنیم تا قوه ای را به فعل گذر دهیم.

-----------------------------------
کانال ما را به دوستانتان معرفی بکنید👇


@Kajhnegaristan