✍ پویا ایمانی …

#یادداشت
✍ پویا ایمانی



🔶خطر فروکاستن کار و فکر دریدا به یکی از دو سوی تقابل هایی که هنرمندانه روی مرزشان حرکت می کند و نادیده گرفتن "بینابین نویسی"اش همیشه وجود دارد، خصوصن از طرف (نا)خوانندگانی که اهل "فلسفه" در مفهوم آکادمیک یک کلمه نیستند و به واسطه ی بدفهمی دهه ی هفتادی ما با او آشنا (ن)شده اند. از طرفی فکر می کنم عجیب هم نیست؛ چون اصولن کسی که بندبازی می کند همیشه در آستانه ی سریدن و سقوط است. و دریدا کسی ست که مدام بندبازی می کند. اما طرفه اینجاست که خودش هیچ وقت نمی افتد، تماشاچیان هیپنوتیک اش می افتند! (فروید فرد هیپنوتیک را کسی توصیف کرده بود که رایطه اش با واقعیت را با خیال راحت به دیگری واگذار کرده.) در واقع خیل تماشاچیان منفعل این پایین یا از بس به بالا نگاه کرده اند گردن شان درد گرفته یا حوصله و اعصاب همراهی با یک تن رقصنده ی چالاک را ندارند، این است که زود از پیگیری حرکات چابک بندباز به تنگ می آیند و عوض چشم ریز کردن و دقیق شدن، روبه همدیگر مشغول تعیین سرنوشت سقوط بندباز می شوند، آن هم قبل از واقعه (-به چپ غلتید!--نه،به راست غلتید!-- نه نه...). هیچ تعجب نمی کنم که پگی کاموف عنوان گزیده ی مقالات دریدا را گذاشته "در میان کورها"!

------------------------------------------
کانال ما را به دوستانتان معرفی بکنید 👇



@Kajhnegaristan