📝هنگامه یأس:. درسهایی که باید از هفت تپه بیاموزیم. ✍ سیاوش طلایی زاده …۱

📝هنگامه یأس:
درسهایی که باید از هفت تپه بیاموزیم
✍ سیاوش طلایی زاده


۱. پس از آنکه حسن روحانی در جهتی متفاوت با آنچه در انتخابات ۹۶ وعده داده بود گام برداشت شبح یأس بر جامعه حاکم شد. این شبح در دی ماه ۹۶ تجسد یافت و فضای سیاسی کشور را دگرگون کرد. مهمترین خصلت رویدادهای دی ماه قطع امید از تمامی گفتمانهای سیاسی موجود بود که در شعار "دیگه تمومه ماجرا" متجلی میشد. و صد البته اصلاح طلبان و دولت باز هم سرافکنده از این آزمون بیرون آمدند.
آنها با "امیددرمانی" به دنبال حذف هر گونه کنشند. در حالی که انسان مأیوس با کنار گذاشتن امیدهای واهی دست به کنش میزند. این کنش واپسین گامی است که او را از فرورفتن در ورطه فروپاشی نجات میدهد. او دستگیری ندارد، خودش است و خودش. و خودش همه است.

۲. در کمتر از یک سال گذشته ایران صحنه خیزشهای سیاسی بسیاری بوده که سه خصلت آن عبارتند از: یأس از نظم موجود و راهکارهای آن، مطالبه حداقلهای زندگی (آب، امکان کار،دستمزد، حق حیات و...) و محلی بودن حرکتها (امروز مالباختگان، فردا دراویش، اینجا در کازرون، آنجا در خرمشهر و...). آنچه این خیزشها را به هم مرتبط میسازد یکی کنش ورزی برآمده از یأس است و دیگری درخواستهایی که همه با امکان حیات گره خورده اند. با این وجود به دلیل خصلت محلی این حرکتها هنوز چیزی به نام "ما" تجربه نشده است. هفت تپه نخستین حرکت پخته ای است که فراتر از سطح محلی میرود.

۳. در شهر شوش، عربها، فارسها، لرها و حتی کردها سکونت دارند. در اعتصابات روزهای اخیر هیچ گونه رنگ و بوی قومیتی مشاهده نشده است. همچنانکه زنان نیز دوشادوش مردان به میدان آمده اند. تداوم مقاومت اعتصاب کنندگان سایر اقشار جامعه را نیز به همراهی با ستم کشیدگان فراخوانده است و از اهواز تا تهران، از کارگران و معلمان تا دانشجویان به این خیزش پیوسته اند. این یعنی تجربه "ما". همان گمشده این روزهای سیاست ما.

۴. وقتی از "ما" در پهنه سیاست سخن میگوییم چیزی جز درک هم سرنوشت بودن را در نظر نداریم. مسئله این است که هیچ یک از حرکتهای محلی به نتیجه نخواهد رسید مگر همگان به این آگاهی دست یابند که سرنوشت همه ما به هم گره خورده است: معلمان و کارگران و زنان و دانشجویان و... . این آگاهی کالای لوکس ناشی از مباحث روشنفکرانه نیست بلکه از رنج سرچشمه میگیرد و با کنش دگرگون میشود. نوعی آگاهی پویا که تدبیر و شجاعت و خیال را درهم آمیخته است.

۵. هفت تپه افق سیاسی جدیدی پیش روی ما میگذارد که شاید نامش مطالبه زندگی باشد. در اینجا خبری از مباحث انتزاعی سترون نیست، خبری از آرمانگراییهای شبه روشنفکرانه نیست، آنچه هست مطالبه حداقلهای زندگیست: دریافت حقوق ماهانه و امنیت شغلی، برابری، نان، کار و آزادی.

۶. هفت تپه نماد مقاومت نمیشد اگر خطابه های اسماعیل بخشی در کار نبود. زنجیرشکنی همرنج همه ستم کشیدگان ایران و جهان که زبان گویای این رنج شده است. در این وضعیت قحط الرجال او شمایلی است از انسانهایی که به حضورشان بیش از هر زمان دیگری در تاریخ نیازمندیم.

#هفت_تپه
#اسماعیل_بخشی


@Kajhnegaristan