🍀بی گمان فروید اهل خوش خیالی نبود. او بی آنکه خم به ابرو بیاورد، آگاه بود که:

🍀بی گمان فروید اهل خوش خیالی نبود. آنقدر در ضمیر ناخودآگاه خودش و بیمارانش عمیق کاویده بود که نمی توانست به پیروی از شیوه ی مرسوم به استعداد آدمی برای نیکی و نیکوکاری دل ببندد. او بی آنکه خم به ابرو بیاورد، آگاه بود که:

« آدمیان موجوداتی نرمخو و مهربان نیستند... که فقط اگر هدف حمله قرار گرفتند از خود دفاع کنند...؛ مقدار هنگفتی پرخاشگری و تمایل به تجاوز در غرایزشان به ودیعه رفته است که باید به حساب گرفته شود. در نتیجه، همنوع خویش را کسی می دانند که نه تنها ممکن است از او یاری بخواهند یا لذت جنسی ببرند، بلکه ممکن است وسوسه شوند که با پرخاش به او حس تجاوزگری خویش را تسکین دهند و نیروی کار وی را بدون اجر و مزد استثمار کنند و بدون رضایتش وسیله ی اطفاء شهوت قرارش دهند و داراییش را بگیرند و به خواری و سرشکستگی اش بیندازند و به رنج و درد دچارش کنند و شکنجه اش دهند و به قتلش برسانند. » [فروید/ تمدن و ملالت های آن]

این عبارات که چهار سال پیش از ظهور هیتلر نوشته شده است٬ نشان می دهد که کمتر چیزی ممکن بود در آینده اسباب تعجب زیگموند فروید شود.



( آگاهی و جامعه | نویسنده: هنری استیوارت هیوز | ترجمه: عزت الله فولادوند، نشر علمی و فرهنگی)


@Kajhnegaristan