مدرنیسم، اسطوره و سرمایه داری انحصاری. ✍ تری ایگلتون. مترجم؛ محسن ملکی

مدرنیسم،اسطوره و سرمایه داری انحصاری
✍ تری ایگلتون
مترجم؛ محسن ملکی

مقدمه:

تولد زبان در مقام موضوع مستقل تحقیق و مطالعه از اوایل شکل گیری زبان شناسی تاریخی در اروپا، آگاهی از واقعیتی هراس انگیز را به ارمغان آورد و آن اینکه ما بر اساس قوانینی سخن می گوییم که هنگام ادای پاره گفتارها (utterance) بنا به تعریف نمی توانند در آگاهی ما حاضر باشند. آن لحظه ی وجدآمیزی که سرآخر بر زبان چون ابژه ای مسلط می شویم در عین حال لحظه ای نومید کننده است زیرا سوژگی خود را از کف می دهیم و ناگزیر بر این نکته صحه می گذاریم که زبان در عمل همیشه از چنگمان خواهد گریخت شاید بگویید این لحظه مصادف است با اولین گشایش نظری ناخودآگاه، زبان فی حدذاته بدل به نظامی کاملا نهفته و بالقوه(virtual) می شود که ناظر به امکاناتی صوری است نظامی که در قلمرویی غیر از گفتار هر روزه مان جای دارد و شرط امکان همه ی بازنمودهای ماست بی آنکه خود در آن عرصه قابل بازنمایی باشد. یا دست کم می توان گفت، در آنجا قابل بازنمایی است اما فقط از طریق قسمی بندبازی جدید و محیرالعقول بنام خصلت انعکاسی زبان (reflexivity).بورژوازی در دوران گردن فرازی اش، در دوران ایدئالیسم آلمانی و انقلاب فرانسه ایمان داشت که مردان و زنان براستی می توانند در فضایی خالی به خود تکیه کنند و در لحظه ای سرگیجه آور افق بیرونی یا ساختار درونی وجود خود را درک کنند و به چنگ آورند. با این همه پریدن از بازنمودها یا تصورات به شروط بنیادی امکان تصوراتمان را خود به عنوان صحه گذاشتن بر وجود قسمی لغزش یا مغاک مهلک میان این دوعرصه است. این یعنی ابنای بشر را از خود بیگانه کنیم. آنهم زمانی که تلاش می کنیم آنها را در به چنگ آوردن حقیقتی استعلایی یاری کنیم. به یمن این خصلت انعکاسی می توانیم عوامل موجب و ناخودآگاه تجربه ی سوبژکتیو، یعنی آنچه آن تجربه را در وهله ی اول ممکن ساخت کشف کنیم. اما این عوامل موجب مانند خطوط مرزی یک میدان سرشار از ابهامند، یعنی همزمان هم بخشی از این میدان اند و هم نیستند....
متن کامل مقاله را در پی دی اف زیر مطالعه بکنید 👇

@Kajhnegaristan