«خانه‌ی آینده». ✍ پویا ایمانی …ا

"خانه ی آینده"
✍ پویا ایمانی


ا. فیلسوفی معاصر زمانی گفته بود فلسفه بازگشت به آن جاست که هرگز نبوده ایم. دو قرن پیش از او نووالیس می گفت فلسفه غم غربت است. به باور نووالیس از خانه دور افتاده ایم و فلسفه همین درد بازگشت به خانه است. آلگوس نوستوس، نوستالژیا. برای فیلسوف امروز اما خانه دقیقن همان است که هیچ گاه در آن نبوده ایم.

2. دموکراسی صرفن رژیمی سیاسی مابین انواع دیگر رژیم های سیاست نیست. به قول فیلسوفی "روح" است، به قول دیگری تنها رژیمی ست که به بی ذاتی ذاتی ما، به بی بنیادی و آنار خیای وجود ما، وفادار است. این بی بنیادی همیشه بنیاد ما بوده، ولی هیچ وقت زندگی اش نکرده ایم، هیج وقت توی اش خانه نکرده ایم. فلسفه راه "بازگشت" به همین (بی) خانه (گ)ی آغازین ماست. در این معنی "ابداع" و "کشف" چندان از هم دور نیستند- چنان که invenire لاتین ( تبارinvention فرانسه به معنی ابداع) اصلن معنی کشف می داد.



* روزی ما خانه ی هرگز-نبوده مان را کشف/ ابداع خواهیم کرد. "طبیعی " ترین چیز ما صنع است. " طبیعتن" contra naturam ایم. خانه ی ما " آمده" نیست، می آید( همواره چونان امکانی نیازموده)




@Kajhnegaristan