✅ «گوش دادن» درمشاوره.. 📝بهمن کشاورز

✅«گوش دادن» درمشاوره

📝بهمن کشاورز
@Lawpress

🔹اولین مرحله از #مشاوره « #گوش_دادن » است که در آن موکّل مشکل خود و انتظاری را که از وکیل دارد بیان می کند و وکیل فقط گوش می دهد و احیاناً یادداشت بر می دارد. توجه داریم که « گوش دادن » با « شنیدن » فرق دارد. وکیل نباید فقط « بشنود » بلکه باید « گوش کند ».

🔹وکیل باید با حداکثر تمرکز حواس به همه گفته ها و اشارات موکّل خواه کلامی باشد و خواه غیر کلامی و خواه ارادی باشد یا غیرارادی توجه کند. وکیل باید روش وادار کردن موکلین گوناگون رابه تشریح آنچه واقعاً می خواهند فرا گیرد. این روش را « گوش دادن فعال » می گویند.

🔹بدیهی است وکیل باید محدودیت های زمانی کار خود و دفترش را - بدون منتقل کردن احساس ناشی از این محدودیت ها به موکّل - رعایت کند.

🔹به موکّل باید این احساس القاء شود که در نهایت اعتماد و آسودگی و بدون اینکه کلامش قطع شود می تواند ماجرای خود را در محیطی کاملاً ایمن و به طور کاملاً محرمانه بیان کند. بدیهی است به این اهداف به آسانی نمی توان دست یافت.

🔲 1➖ خوشامد گویی، معرفی ،تعارف به نشستن

🔹بهتر است وکیل از پشت میزش بیرون بیاید و به استقبال موکّلی که وارد اطاق شده برود. سپس با معرفی خود ( هر چند که قطعاً موکل او را می شناسد ) باعث شود موکّل خود را به طور کامل معرفی کند.

♦️سپس موکل با نهایت احترام دعوت به نشستن می شود. رفتار وکیل با همه موکلین ، صرف نظر از موقعیّت اجتماعي و مالی - و فی الجمله طبقاتی - آنها باید یکسان باشد و حداقل ها را در مورد همگان رعایت کند. دادن کارت ویزیت وکیل در این مرحله به موکّل قابل توصیه است.

🔲 1➖ آغاز صحبت موکل با یک سؤال آغازین وکیل

🔹پنج دقیقه اول مصاحبه وکیل همانند پنج دقیقه اول مصاحبه « روانکاو » با بیمار بسیار مهم است. برخی وکلا ، منجمله وکلایی که سابقۀ نسبتاً طولانی دارند به محض اینکه موکّل آغاز سخن می کند با طرح سؤالات پیاپی سعی می کنند موضوع گفتگو را به آنچه از نظر حقوقی معتبر و قابل طرح می دانند محدود کنند.

♦️ این روش قابل توصیه نیست. چون از یک سو امکان بیان ما فی الضمیر را از موکل می گیرد و از دیگر سو اگر وکیل در برداشت اولیه خود از قضیّه اشتباه کرده باشد ، وقت بسیاری را با سؤالات بیهوده و بی نتیجه تلف خواهد کرد و بعد باید راه رفته را دوباره بپیماید.

🔹آنچه موکّل قبلا در فرمی تحت عنوان « علت مراجعه به وکیل » می نویسد لزوماً به طور دقیق آن چیزی نیست که به خاطر آن به وکیل مراجعه کرده است. زیرا افراد از گفتن یا نوشتن بسیاری مطالب جز به یک وکیل دادگستری ابا دارند و آنچه در فرم می نویسند صرفاً به منظور رفع تکلیف است.

♦️سؤالاتی که ما از موکلین می کنیم دو نوع است « پرسش های باز » و « پرسش های بسته » گونه اول پرسشی است که موکّل آن گونه که خود می خواهد و می داند به آن پاسخ می دهد. پرسش نوع دوم سوالی است که به گونه ای طرح می شود که موکّل آن گونه که وکیل می خواهد به آن پاسخ دهد.

♦️ما طرح سؤالاتی از نوع اول را توصیه می کنیم زیرا از خلال پاسخ ها به نتایج قابل قبول می توان رسید اما پرسش های نوع دوم در بدترین حالت وکیل را به بیراهه می برد و در بهترین حالت باعث اتلاف وقت می شود.

🔹مثال : وقتی به موکل می گوییم : « مشکل چیست ؟ » یا « چه کمکی از من ساخته است ؟ » یا « بفرمایید ، من گوش می دهم » « پرسش باز » مطرح کرده ایم. بعد از این پرسش باید سکوت کنیم تا موکّل مطالبش را آزادانه بگوید. بی گمان در پایان سخن او دقیقاً در می یابیم خواسته اش چیست.

♦️اما اگر از ابتدا ، بر مبنای اطلاع نا قصی که منشی دفتر به ما داده یا از فرم تنظیمی موکّل دریافته ایم این گونه آغاز می کنیم : "مشکل شما با شوهر تان چیست که می خواهید جدا شوید ؟" « پرسش بسته ای » را مطرح کرده ایم که از این پيش فرض ناشی شده که منظور موکّل از « موضوع خانوادگی » که به منشی در زمان تعیین وقت گفته و یا در فرم نوشته است ، همانا تقاضای طلاق است.

🔹بنابراین انتظار داریم صحبت موکّل در مسیری که ما تعیین کرده ایم ادامه یابد. اما بعد مدتی اتلاف وقت و احیاناً پس از طرح چند سؤال دیگر متوجه می شویم طلاق قبلاً واقع شده و مدتها از آن گذشته است و علت مراجعه موکّل ، مسأله حضانت طفل مشترک یا هزینۀ نگهداری اوست.

🔹🔹ادامه دارد . . .


✅لینک عضویت در کانال تلگرام🔻
‏https://telegram.me/lawpress
‏

◀️اینستاگرام🔻
‏www.instagram.com/lawpress_page