✅اظهارنامه (۱).. 📝بهمن کشاورز.. مادۀ ۱۵۶ و ۱۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی به شرح ذیل است:

✅اظهارنامه(۱)

📝بهمن کشاورز

@Lawpress

دو مادۀ 156 و 157 قانون آیین دادرسی مدنی به شرح ذیل است:

🔷 مادۀ 156: «هر کس می‏تواند قبل از تقدیم دادخواست حق خود را به وسیلۀ اظهارنامه از دیگری مطالبه نماید. مشروط بر اینکه موعد مطالبه رسیده باشد. به طور کلی هر کس حق دارد، اظهاراتی که راجع‏به معاملات و تعهدات خود با دیگری است و بخواهد به طور رسمی به وی برساند ضمن اظهارنامه به طرف ابلاغ نماید. اظهارنامه توسط ادارۀ ثبت اسناد و املاک کشور یا دفتر دادگاه ابلاغ می‏شود.»

🔹تبصره – «ادارۀ ثبت اسناد و دفاتر دادگاهها می‏توانند از ابلاغ اظهارنامه‏هایی که حاوی مطالب خلاف اخلاق و خارج از نزاکت باشد، خودداری نمایند.»

🔷مادۀ 157: «در صورتی که اظهارنامه مشعر به تسلیم چیزی یا وجه یا مال یا سندی از طرف اظهارکننده به مخاطب باشد، باید آن چیز یا وجه یا مال یا سند در هنگام تسلیم اظهارنامه به مرجع ابلاغ، تحت نظر و حفاظت آن مرجع قرار گیرد. مگر آنکه در موقع تعهد محل و ترتیب دیگری را تعیین کرده باشند.»

🔹پس وقتی می‏خواهیم چیزی را به طور رسمی به کسی بگوییم، به نحوی که بعداً بتوانیم ثابت کنیم که مطلب مورد نظر را به او گفته‏ایم، از اظهارنامه استفاده می‏کنیم.

🔹همچنین وقتی می‏خواهیم چیزی را به کسی بدهیم و او حاضر نیست آن را بگیرد، آن را از طریق ارسال اظهارنامه به او تسلیم می‏کنیم. (همان مواردی که باید مورد تعهد را «به قبض حاکم» داد.)

🔹گاهی به موجب قانون دادن اظهارنامه – در بعضی امور – لازم است. مثل حالتی که یکی از ظهرنویسان سفته یا برات یا چک هستیم و این سند وصول نشده (واخواست شده یا برگشت خورده است) و کسی که ما سند را با ظهرنویسی به او داده‏ایم وجه آن را از ما مطالبه می‏کند، در این حالت ما هم باید مراتب را با اظهارنامه به نفر قبل از خودمان اطلاع بدهیم. (یعنی به کسی که سند را به ما داده).

🔹مواردی هم هست که ارسال اظهارنامه از باب احتیاط لازم است: یکی اعلام فسخ معامله است که به نظر بعضی از دادگاه‏ها طرح دعوی حتماً باید پس از ارسال اظهارنامه باشد و دیگر مطالبۀ مال امانی.

🔹هر چند در هر دو مورد طرح دعوی و شکایت کیفری شدیدترین نوع مطالبه – و به اصطلاح فرد اجلای – آن است، اما به منظور دوری جستن از گرفتاری بی‏جهت بعدی، بهتر است این احتیاط رعایت شود.

🔹توصیه کلی این است جز در موارد واقعاً لازم از فرستادن اظهارنامه خودداری و اگر واقعاً اختلاف موجود است و طرف هم خیره‏سری می‏کند، یک باره طرح دعوی کنیم زیرا:

1➖ با ارسال اظهارنامه، طرف را هوشیار می‏کنیم و آمادۀ دفاع می‏شود و با این و آن مشورت می‏کند. به این ترتیب اگر مشاورین طرف افراد مصلحی نباشند ممکن است امید صلح دعوی از بین برود.

2➖ با ارسال اظهارنامه، امتیاز استفاده از عامل غافلگیری در دعوی را از دست می‏دهید. مثلاً اگر موضوع دعوی شما مطالبۀ وجه باشد و قصد داشته باشید با صدور قرار «تأمین خواسته» اموال او را توقیف کنید. با وصول اظهارنامه این فرصت را پیدا می‏کند که اموال قابل دسترسی خود را از دسترس شما دور و پنهان کند.

3➖ ممکن است وقتی شخصاً اظهارنامه را تهیه می‏کنید، به علت عدم تسلط به مسایل حقوقی، ضمن بیان مطلب خود، مواردی را هم اعلام و اظهار کنید که جنبه اقرار داشته باشد و طرف از آنها استفاده کند و یا مطالبی بنویسد که حقوق شما را به نحوی مقید و محدود کند.

4➖ بالاخره ارسال اظهارنامه و امید بستن به نتیجه ابلاغ آن باعث می‏شود زمان و وقت را در انتظار نتیجه از دست بدهید. حال آنکه معمولاً نتیجه موردنظر حاصل و عاید نمی‏شود.

🔹🔹ادامه دارد . . .



✅لینک عضویت در کانال تلگرام🔻
‏https://telegram.me/lawpress
‏

◀️اینستاگرام🔻
‏www.instagram.com/lawpress_page