در دوره قاجار بکارت هم برای دختر مهم بود هم برای آبروی خانواده در روابط اجتماعی
در دوره قاجار بکارت هم برای دختر مهم بود هم برای آبروی خانواده در روابط اجتماعی. به همین جهت برای اطمینان از سالم ماندن پرده بکارتِ دختران، در کودکی آنان را از تکاپو و برخی بازی‌ها باز میداشتند!
دختری که نخستین بار ازدواج میکرد میبایست باکره باشد. و اگر معلوم میشد باکره نیست زندگی‌اش در خطر میافتاد. شوهر، او را با رسوایی به خانه پدر پس میفرستاد و در آنجا ممکن بود به جهت اینکه آبروی خانواده‌اش ریخته، کشته شود.
البته دختران مجالی برای سکس پیش از ازدواج نداشتند. زیرا اولا که همه چهارچشمی مواظبشان بودند تا دخترکی‌شان از بین نرود.
دوما خانواده با دیدن اولین خون عادت ماهانه، دخترانشان را شوهر میدادند تا آبروی خانواده محفوظ بماند!
این مسئله به قدری مهم بود که عده‌ای پا را از این فراتر گذاشته و دختران خود را زودتر از نه سالگی شوهر میدادند و شوهر صبر مینمود تا دختر نه ساله شود و بعد مراسم عروسی را برگزار میکرد. ولی این مانع از آن نبود که او با زن صغیرش رابطه زناشویی نداشته باشد.
پولاک پزشک مخصوص ناصرالدین شاه مینویسد: دختری هفت ساله با کسب اجازه از مقامی مذهبی به ازدواج مردی در آوردند و او را به حجله فرستادند!
هیوم گریفیث پزشک بریتانیایی که اواخر دوره قاجار در اصفهان طبابت میکرد مینویسد: در اصفهان و ولایات اطراف آن به ندرت دختر 11 ساله‌ای پیدا میشود که شوهر نداشته باشد.
اما این سختگیری‌ها در مورد پسران وجود نداشت. بنحوی که پسران قبل از ازدواج هم خودارضایی میکردند و هم با پسربچه‌ها و حیوانات سکس داشتند. با اینکه عقاید دینی مردمان این نوع روابط را به شدت قبیح میدانست بااینحال این اعمال در نظر اجتماع زشتی و قباحتی نداشت.
عنصرالمعالی کیکاووس در قرن پنجم هجری به جهت انتقاد از این سنت و اینکه باکرگی میبایست دوطرفه باشد در پیامی به پسرش مینویسد: "مطمئن شو که دخترت باکره است! برای وی نیز دامادی بیابید که او نیز باکره باشد!"
منبع
تاریخ اجتماعی ایران
✍ ویلم فلور
🌍 @Official_history