ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺩﻩﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺧﻤﻪ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ. ﮔﺮﺩﺩ
@onlyhistoryy
ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺩﻩﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺧﻤﻪ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ
ﮔﺮﺩﺩ . ﺑﺮﺧﯽﻫﺎ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ . ﺑﺮﺧﯽﻫﺎ ﺑﻪﺧﺎﮎ ﻣﯽﺳﭙﺎﺭﺩﻧﺪ ﻭ ...
ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻫﻤﻪﯼ ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﺎﮎ ﻣﯽﺳﭙﺎﺭﻧﺪ . ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﯽﺟﺎﻥ
ﻣﺮﺩﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﺑﻪﺧﺎﮎ ﻧﻤﯽﺳﭙﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﭙﯿﺪﻩﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻫﻮﺍ
ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ . ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺳﭙﯿﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﻔﻦ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺎﺑﻮﺗﯽ ﺁﻫﻨﯽ ﺑﺮ
ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪﺧﺎﮎ ﻣﯽﺳﭙﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻩ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ . ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺑﻪ
ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺗﺴﻠﯿﺖ ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ : ﺁﺭﺍﻣــﺶ ﺑــﺎﺩ . ﻫـﻤـﺪﺭﺩﯼ . ﻭ
ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳـﺮﻭﺩ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ (ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ) ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿـﻦ ﺍﺳﺖ
: ﺑﺮ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻓــﺮﻭﻫﺮ ﺁﺯﺍﺩ ﺷــﺪﻩ ﻧـﯿـﮑﻮﮐـﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭﻭﺩ ﺑــﺎﺩ . ﺁﯾﯿﻦ ﭘـُﺮﺳـِﻪ ( ﺧﺘﻢ )
ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ . ﺯﺭﺗﺸﯿﺘﺎﻥ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ
ﻣﺮﺩﻩﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧـﺪﺍﺭﻧـﺪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯﺍﯼ ﺳﺎﻝ ﺟﺸﻦﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﺎﺩ ﻭ ﻧﯿﮑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ
ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻫﺶ ﺍﺳﺖ . ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ..
@onlyhistoryy