کتاب سوزی تازیان وحشی در ایران زمین ….. بخش دوم
کتاب سوزی تازیان وحشی در ایران زمین...
بخش دوم
دولتشاه سمرقندی در کتاب تذکره الشعرا ( صفحهٔ ۲۶ ) به یکی دیگر از ماجراهای کتاب سوزی توسط تازیان وحشی در دوره خلافت عباسیان می پردازد ؛
عبدالله بن طاهر به روزگار خلفای عباسی حاکم خراسان بود ، روزی در نیشابور ( به مسند ) نشسته بود ، شخصی کتابی آورد و به تحفه پیش او بنهاد ، او پرسید که این چه کتاب است ؟ ( مرد ) گفت ، این قصه وامق و عذرا است و خوب حکایتی است که حکما بنام شاه انوشیروان جمع کرده اند ، بن طاهر گفت ما به غیر از قرآن و حدیث پیغمبر چیزی نمی خوانیم و ما را از این نوع کتاب ، در کار نیست ،
این کتاب ، تألیف مُغان ( زرتشتی ها ) است و پیش ما مردود است و دستور داد تا آن کتاب را در آب انداختند و حکم کرد که در قلمرو او بهر جا از تصانیف عجم و مغان کتابی باشد جمله را بسوزانند ،
باری ، بدین گونه بود که کتاب هایی که در زمان خود در زمینه های پزشکی ، ستاره شناسی ، اجتماعی و دینی بی همتا بودند به دست این سبک مغزان افتاد که از جهنم هولناک صحرای عرب پا به بهشت ایران گذارده بودند و آن ها نیز آنچه کردند که در اندازه فهم و شعورشان بود ، دکتر زرینکوب در کتابش ( انتشارت امیرکبیر ص۹۵،۹۶ ) این بار به بررسی رفتار تازیان وحشی با زبان و خط ایران زمین می‌پردازد و می گوید ؛
تازیان شاید برای آنکه از آسیب زبانی ایرانیان در امان بمانند در صدد برآمدند زبان ها و لهجه های رایج در ایران زمین را کمرنگ کنند و در آخر این بیم هم بود که همین زبان ها خلقی را بر آن ها بشوراند و حکومت آنان را در ایران زمین به خطر اندازد...
هم میهن برای آگاهی هر چه بیشتر از تاریخ نیاکانمان به ما بپیوندید...
🌎 @history_1