مساله معادن جاده هراز (بخش اول). علی اصغر فیروزجائیان

مساله معادن جاده هراز(بخش اول)
علی اصغر فیروزجائیان
در سالهای اخیر طبیعت خواری شکلهای مختلفی در مازندران به خود گرفته است.در هر دوره نوع خاصی از طبیعت خواری مد می شود.شاید یادمان نباشد که چگونه پیمانکاران چوب کمر به نابودی پوشش گیاهی 40 میلیون ساله هیرکانی که در نوع خود منحصر به فرد می باشد بسته اند.یا ویلا سازی ها و شهرک سازی های مسکونی،ساحل خواری و یا حتی شهرک سازی های صنعتی نمونه های دیگری از طبیعت خواری در مازندران بوده و هست...اما نوع خاصی از طبیعت خواری نهادینه و دنباله دار که همواره توسط دولتها حمایت می شود طبیعت خواری از نوع معادن شن و ماسه است.در سه دهه اخیر طبیعت مظلوم مازندران به شکل وقیحانه ای مورد هجوم معدن داران قرار گرفته است.معادنی که چون موریانه بلای جان طبیعت زیبا و منحصر به فرد مازندران شده اند.این معادن در یکی از زیباترین مناطق خاورمیانه بدون هیچ دغدقه زیست محیطی توسط دولتهای رانت جو به افراد خاص واگذار شده است.مجوز میلیاردی این معادن در شرایطی به افراد رانتخوار داده شده است که تو گویی سارمانهایی زیربط مثل محیط زیست،منابع طبیعی،کشاورزی و...سهامدار این معادن می باشند.چرا که الودگیهای این معادن در حوزه آب و خاک ،جنگل و...بر همگان عیان می باشد.و تنها مسئولین مرتبط در این رابطه تاری دید گرفته اند..حدود 50 کیلومتری ابتدای جاده هراز شاهد فعالیت شبانه روز معادنی هستیم که برای بلعیدن مجانی طبیعت منطقه از یکدیگر رقابت می کنند...در ادامه در رابطه باتاثیر فعالیت چند دهه ای این معادن بر زیست بوم منطقه و مازندران بیشتر می گوئیم....
(در صورتی که متن بالا را می پسندید برای دیگران هم ارسال کنید) @alifirozja