دین داری و محیط زیست. علی اصغر فیروزجائیان

دین داری و محیط زیست
علی اصغر فیروزجائیان
مطالعات در حوزه دین داری و محیط زیست ابتدا به ساکن گویای این حقیقت است که ادیان یا نسبت به محیط زیست ساکت بوده اند و یا نگاه حمایتی نسبت به آن داشته اند.همه ادیان در مورد تمیزی و پاک بودن نصایحی برای پیروان خود دارند و طبعا اسلام هم از این قاعده مستثنا نمی باشد.پاک بودن،غذای سالم خوردن، حفظ و تمیزی محیط زندگی از اموزه های دین اسلام به پیروانش می باشد.اما این روزا که ایام محرم و سوگواری است و به نظر غلظت دینداری مردم هم بالاست شرایط عجیبی بر رفتارهای زیست محیطی ما حکم فرماست.هرچند دینداری متغیر تاثیرگزار بر پایبندی زیست محیطی مردم می باشد اما مشاهدات میدانی در این ایام چیز دیگری نشان می دهد..مردم به شدت درگیر توزیع نذورات در ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف در مساجد و تکایا هستند.لیوانهای پلاستیکی به شدت مورد استفاده هیاتها برای توزیع چای داغ می باشد. .این مواد با گرمای غذا خاصیت اسیدی پیدا میکنند و به شدت سرطانزا هستند.در کنار این داستان زباله ریزی با حجم بالا توسط عزاداران در خیابان اتفاق می افتد.این رفتارها همه فرضیات رابطه ای را به شدت رد می کند.
اما نکته اصلی در اینجاست که مگر شعار امام حسین امر به معروف و نهی از منکر نبود؟؟مگر تمیزی و پاکی و رعایت قواعد زیست محیطی نمی تواند معروف و ریختن زباله و الودگی محیط زیست نمی تواند منکر باشد؟؟پس چرا این مداح ها و برادران روحانی با دوتا جمله عزاداران رو در حوزه رفتارهای زیست محیطی امر به معروف و نهی از منکر نمی کنند؟چرا از این فرصت برای کار فرهنگی استفاده نمی کنند؟به نظر اینان هم مثل بقیه مردم توجیه نیستند.بهتراست افراد دراین ایام بجای اینکه دغدغه پلو یا آش نذری داشته باشند قدری به سلامتی خود و محیط زیست خود هم توجه داشته باشند.
(در صورتی که متن بالا را می پسندید برای دیگران هم ارسال کنید) @alifirozja
@zistbomeshomal