🔹 بانکها و کمبود منابع.. شاید این عبارت را از بانکها شنیده باشید:. «منابع نداریم»!

🔹 بانکها و کمبود منابع

شاید این عبارت را از بانکها شنیده باشید:
«منابع نداریم»!
✅ زمانی که بانک می‌خواهد از پرداخت وام یا دیگر پرداختها به اشخاص شانه خالی کند، نبود منابع را دلیل این عدم پرداخت عنوان می‌کند. این بدان معناست که پرداخت برای بانک «غیرممکن» است و پولی برای پرداخت وجود ندارد.
این بیان با واقعیت خلق پول بانکی که خلق پول از هیچ است ناسازگار است.

💡 اگر بانک قدرت دارد هر پرداخت به اشخاص را با خلق پول جدید صورت دهد، پس کمبود منابع چه معنایی دارد؟ داستان چیست؟

✅ واقعیت آن است که بانک پرداختهای خود را از محل یک موجودی صورت نمی‌دهد تا کمبود منابع برای او معنی داشته باشد. اما عواملی وجود دارند که حدی از خلق پول از هیچ را برای هر بانک بهینه می‌کند. این عوامل شامل هزینۀ تأمین ذخایر (در صورت ایجاد کسری ناشی از خلق پول) و درآمد قابل انتظار از خلق پول است. خلق پول بیش از این میزان برای بانک «ممکن» است اما بهینه (سودآور) نیست.

✅ بانک اگر طرح جذاب، مطمئن و سودآوری بیابد، آن را تأمین مالی می‌کند حتی اگر به قیمت کسری ذخایر تمام شود، زیرا کسری ذخایر با استقراض از سایر بانکها یا بانک مرکزی قابل تأمین است. مهم این است که آیا دارایی اکتساب‌شده از محل خلق پول در مقایسه با هزینه کسری ذخایر می‌ارزد یا نه.

✅ در واقع و در معنای دقیق، بانک به جای این عبارت که «منابع موجود نیست» باید بگوید «سود مترتب بر این خلق پول در مقایسه با هزینه‌های آن به‌صرفه نیست».

✅ این نوع خلق پول (خلق پول بر اساس منطق سودآوری) تمام داستان خلق پول بانکها نیست. خلق پول برای پرداخت بهره ممکن است در اثر یک بازی معیوب و شرایط «شکست هماهنگی» بین بانکها تداوم یابد، در حالی که به سود کلیت بانکها نیست.

✅ اکنون در ایران این شرایط حاکم است، وضعیتی که بانکها صرفاً برای بقا اقدام به پرداخت بهره‌های بالا می‌کنند در شرایطی که اساساً چنین بهره‌هایی را به عنوان درآمد کسب نمی‌کنند.

✅ علت اینکه بانکها می‌توانند بدون جریان درآمدی کافی، بهره بالا بپردازند همان نکتۀ بالاست: «بانک پرداختهای خود را از محل یک موجودی صورت نمی‌دهد تا کمبود منابع برای او معنی داشته باشد».

📲 با دوستانتان به اشتراک بگذارید 👇🏻👇🏻
t.me/joinchat/AAAAAD58ps1HeFuxDo8kBg 👀