💢 ‌های_بانکی / چهارم

💢 #سوء_فهم‌های_بانکی / چهارم

🔹سوال: اگر بانک‌ها برای وام دادن نیازی به سپرده ندارند، پس چرا بانک ها اینقدر بدنبال جذب سپرده هستند؟

✅ همانطور که توضیح داده شد، در عملیات خلق پول توسط بانک ها، پول در قالب یک بدهی خلق می شود. در لحظه ی خلق پول و پرداخت وام، بدهکار و طلبکار بانک فرد وام گیرنده است. در خلق پول، بانک باید از بدهکار(وام گیرنده) سود بگیرد و به طلبکار(سپرده گذار) سود بپردازد. هنگامی که فرد وام گیرنده با وام خود خریدی را انجام می دهد، و پول را به حساب فروشنده واریز می کند، دیگر فروشنده به جای وام گیرنده از بانک طلب کار است و طلب کار و بدهکار بانک دو فرد می شوند. حال این پول شروع به گردش بین حساب ها در اقتصاد می کند و بدیهی است که مرتبا فرد طلبکار از بانک تغییر میکند.

✅ حال اگر در هر مرحله ای این پول بخواهد از بانک وام دهنده خارج شود، و به حساب فردی در بانک دیگری واریز شود، دیگر طلب کار بانک به جای این که یک فرد باشد تبدیل به یک بانک دیگر می شود. در واقع چندان تفاوتی بین یک فرد طلبکار و یک بانک طلبکار وجود ندارد. بانک وام دهنده باید به طلبکارش بهره بپردازد. البته بهره ای که بانک ها به یکدیگر می دهند، همواره بیشتر از بهره ای است که به مردم می دهند. لذا بانک ها برای این که بهره کمتری بپردازند و سود بیشتری نصیب شان شود، حداکثر تلاش خود را می کنند که به مردم بدهکار باشند نه به سایر بانک ها.

✍🏻 پ ن ۱: سود بانک ها حاصل اختلاف بهره ی دریافتی از وام گیرندگان با بهره ی دریافتی از سپرده گذاران می باشد.

✍🏻 پ ن ۲: در نگاه ساده شده بانک مرکزی هم مثل یکی از بانک هاست که سایر بانک ها در شرایط ضروری می توانند بدهکار آن شوند ولی می بایست بهره ای به مراتب بیشتر از سایر بانک ها به آن پرداخت کنند و این در حالت عادی برای آنها چندان به صرفه نیست.

📲 با دوستانتان به اشتراک بگذارید👇🏻👇🏻
t.me/joinchat/AAAAAD58ps1HeFuxDo8kBg 👀