زشت و زیبای طرح نجات ۲ تریلیون دلاری

زشت و زیبای طرح نجات 2 تریلیون دلاری
🔸پرداخت‌های مستقیم انگیزه‌های نیروی کار را چندان کاهش نمی‌دهد اما هدفمند نیست و به بسیاری از افرادی می‌رسد که آسیبی از کرونا نخوردند.
🔸پرداخت‌های مستقیم برای افراد با درآمد زیر 75 هزار دلار عدد ثابت است و این مبلغ برای درآمدهای بالاتر به مرور کم می‌شود تا به صفر برسد.
(⬅️ ای کاش ما هم به جای نگاه صفر و یکی به دادن یارانه این حذف تدریجی را یاد می‌گرفتیم. )

🔸افزایش مبلغ و مدت (و تسهیل شرایط دریافت) بیمه‌ی بیکاری به صورت هدفمند‌تر به اقشار آسیب‌دیده از کرونا کمک می‌کند اما نرخ جایگزینی نزدیک به 100% و زمان 39 هفته‌ای بیمه‌ی بیکاری دوره‌ی ریکاوری را بسیار طولانی‌تر خواهد کرد.


🔸برای اولین بار پلتفرم‌های آنلاین مانند اوبر مشمول بیمه‌ی بیکاری شدند. دارا خسروشاهی نقش مهمی در این اتفاق داشت. مساله‌ای که در کوتاه مدت به نفع این پلتفرم‌ها شد. اما در میان‌مدت منجر به قانون‌گذاری بیشتر اشتغال در این پلتفرم‌ها خواهد شد.

🔸هرگونه تسهیلات به شرکت‌های بزرگ به شرط محدودیت بر پرداخت سود به سهامداران و بازخرید سهام است. از همه مهم‌تر دریافت این تسهیلات موجب محدودیت بر پرداخت‌ها به مدیران و افراد با درآمد بیش از 450 هزار دلار می‌شود. این ایده‌ را از بحران 2008 یاد گرفتند. ایده‌ای که منجر به بازپرداخت سریع وام‌ها شد.

🔸وام به شرکت‌های کوچک و متوسط (زیر پانصد نفر) تنها به شرط حفظ حداقل نود درصد نیروی کار تا انتهای سپتامبر است و حداکثر مبلغ آن ده میلیون دلار است. وام‌ها دوره تنفس شش ماهه دارد. هزینه‌ی بنگاه‌های کوچک برای حقوق،‌اجاره و بهره به مدت 8 هفته (به شرط عدم تعدیل و برخی شرایط دیگر) از اصل وام کم می‌شود. در واقع به نوعی به شرط پرداخت حقوق و هزینه‌های نه ماه،‌ این وام هزینه‌های دو‌ ماه فعالیت بنگاه‌های زیر پانصد نفر را می‌دهد.
🔸این وام ها در چهارچوب فعالیت‌های Small Business Administration است و به صورت کامل توسط دولت ضمانت شده‌است.
(⬅️اگر می‌خواهیم از طریق وام به شرکت‌ها کمک کنیم اولا باید نهاد دولتی مخصوص آن را داشته باشیم،‌ثانیا هزینه‌ی آن را خود دولت و از طریق بودجه می‌دهد. نه اینکه باری به نظام بانکی تحمیل کنیم.)