یا سریع الرضا

یا سریع الرضا
بابام همیشه دوست داشتند که لحظه‌ی تحویل سال‌نو را تو حرم امام رضا جونم همه دورهم باشیم.
همیشه چند ساعتی مونده به تحویل سال پیاده راه می‌افتادیم به سمت حرم و سلام‌کنان به آقامون خودمون را می رسوندیم به حرم.
لحظه‌ی تحویل که میشد، تفالی به قرآن می زدیم و عیدی اون سالمون را اول از همه از آقا می‌گرفتیم. بعد از رفتن بابام هم تو همون جا لحظه‌ی تحویل را دور هم جمع میشدیم و عیدیمون را هم ازآقامون میگرفتیم و هم از بابامون.

امسال کرونا اومد و خیلی چیزهامون را ازمون گرفت. خیلی چیزها را. اما برعکس من‌ بی‌وفا، امام رضاجونم عیدی دادن اول سالشون را فراموش نکردند. عیدی امسالم یه فایل صوتی‌ای (از حاج آقا حسین شفیعی) بود که پانزده سالی بود گمش کرده بودم.

موضوعش شرح بی اعتباری آخرته.
راجع به قسمت آخر حدیثی از امام رضا جونم. حدیثی که تو تحف العقول دو بار اومده. یکبار از قول امام رضاجونم. یکبار هم از قول پدرشون و صاحب امسال.

انقدر این فایل قدیمی را دوست دارم که دلم نیومد تک‌خوری بکنم.

سال نو تون پر از نور و رحمت و محبت خدا و بندگانش.