خاک همیشه بوی مهربانی و بخشش می‌دهد …همیشه بوی بخشش می‌دهد خاک. به بودان روح سرکش می‌دهد خاک

خاک همیشه بوی مهربانی و بخشش می‌دهد.

همیشه بوی بخشش می‌دهد خاک
به بودان روح سرکش می‌دهد خاک
کمان را بیشی و افزونی بود
به بودان میل کاهش می‌دهد خاک
ترازوی هماهنگی‌ست بودش
به سیم و پنجه سازش می‌دهد خاک
و پای کوچک هر بوته‌ای را
به دست خویش ورزش می‌دهد خاک
به هر دانه دلی گرم و توانی
برای رشد و رویش می‌دهد خاک
دل هر سنگ سخت و خاره‌ای را
به دست خویش نرمش می‌دهد خاک
وجود نازک‌اندام علف را
امید رشد و رویش می‌دهد خاک
سر سخت تمام عاصیان را
به روی سینه نرمش می‌دهد خاک
کمان را بیشی و میل فزونی
به بیشان میل کاهش می دهد خاک
خموشان را زبان گفت و گویش
به صاحب علم پرسش می‌دهد خاک
به گوشی گوشوار و خوش شنیدن
یکی را هم نوازش می‌دهد خاک


صبح داشتم کتاب «هرمز گرجی» را می‌خواندم کتابی به نام معلمی در خاک افتاده، معلمی که به خاطر عقیده کشته شده است.
در صفحات نخست کتاب سطری بود که سبب تشحیذ خیالم شد: خاک همیشه بوی مهربانی و بخشش می‌دهد.

علمای اهل فن در ایرادت قافیه و ... نگردند که خودم پیشاپیش معترفم.‌
به غیر این، ایرادت ویرایشی هم برطرف نشده است. ذوقی آمده و با همان ذوق تقدیم می‌شود.

@andaromidvari