در تمام این سال‌ها که به حکم معلمی در جایگاه دشوار آموختن ایستاده‌ام با یک تهی و یک آینده روبرو بوده‌ام
در تمام این سال‌ها که به حکم معلمی در جایگاه دشوار آموختن ایستاده‌ام با یک تهی و یک آینده روبرو بوده‌ام.
همیشه گفته‌ام من معلم در جایگاه گذشته‌ام و شما که روبروی منید، آینده‌اید.
درس و بحث هرچه که بوده میلی غریب در آموزنده‌گان دیده‌ام که ورا و فرای علم مدرسه بوده است: شوق و طلب و خارخاری برای دانستن.
معلمان دینی، فلسفه و تاریخ کوتاهی کرده‌اند.
کوتاهی کرده‌اند و جماعتی علم آموخته و پر سوال را رها کرده‌اند و این جماعت تشنه پی هر شیطان گول‌زنی می‌افتند تا بلکم آبی بر آتش طلبشان ریخته شود.
هنوز سوال بسیاری از اینها این است:
از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود
به کجا می‌روم آخر؟ ننمایی وطنم.
خدا. تولد. مرگ. پس از مرگ. زیستن در این جهان. دین و... هنوز پرسشند و بعد از قرن‌ها صحبت راجع‌به‌شان هنوز خالی است جای پاسخ‌های زیادی.
با این‌همه به یاد بیاوریم که گفت: همانا کلام دم و نفس رحمان است. ابن‌عربی
رازی در کار است.
https://t.me/andaromidvari