❌به یک عدد قهرمان نیازمندیم

#تلنگر

❌به یک عدد قهرمان نیازمندیم

🔻هر جامعه‌ای به همان اندازه که مردمش دچار رخوت و انفعال هستند، به همان میزان به قهرمان نیاز دارد.

برتولت برشت در نمایشنامه‌ی "زندگی گالیله" می‌نویسد:
زمانی که گالیله در محکمه‌ی کلیسا، حرف، باور و عقیده‌ی خودش را کتمان کرد
و گفت که نظریاتش اشتباه بوده است، یکی از شاگردانش فریاد سر می‌دهد که:
_ بیچاره ملتی که قهرمانش را از دست بدهد.

گالیله در پاسخ می‌گوید:
- بیچاره ملتی که نیاز به قهرمان داشته باشد.

قهرمان بودن یا قهرمان شدن سخت است اما آرزوی دیرین ماست.

آدم‌ها سخت خودشان را باور می‌کنند و به همین خاطر دنبال چیزی هستند که در زندگی عظمت، زیبایی و اثرش ثابت شده باشد. مجموعه‌ی این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا ما کسانی را به عنوان قهرمان انتخاب کنیم که شبیه شدن به آن‌ها آسان باشد.

مثلا در دوران آلمان نازی، قهرمان و الگوی زندگی عده‌ی زیادی از مردم، "هیتلر" بود. چرا؟ چون شبیه هیتلر شدن آسان بود. تعصب می‌خواست و غرور به نژاد و عصبیّت. نه خرد، نه ژرف اندیشی، نه نگاه گسترده.

در روزگار ما سه دسته قهرمان وجود دارد:
- سلبریتی‌ها و افراد معروف فضای مجازی
- لات‌ها
- روشنفکرنما ها

رسانه بدون قهرمان و قهرمان بدون تماشاگر معنا ندارد.

همه‌ی کسانی که می‌خواهند ثابت کنند قهرمان هستند و متفاوت و خاص، باید روی دیده‌شدن تمرکز کنند نه روی فعالیت یا دامنه‌ی اثرگذاری. به وسط میدان بیایند. داد و قال و هیاهو بلد باشند. شوآف کنند.

ارضا کننده‌ی خواستِ جمعی باشند و نقش خود را طوری ایفا کنند تا انتظارات را برآورده کند.
از احساسات مخاطب استفاده کنند.
حرفی را بزنند که تایید و حمایت اکثریت را جلب کنند. و...


این روزها همه می‌خواهیم قهرمان شویم. به جای این که بپرسیم "من باید چگونه باشم؟"
می‌پرسیم "من چگونه مقبول جمع باشم؟ دیگران من را چگونه می‌پسندند؟
چه تصویری از خودم نشان دهم تا مقبولیت و محبوبیت بیشتری داشته باشم؟"

ما ترس از عدم پذیرش و طرد شدن داریم
و با سرعتی حیرت‌انگیز در حال مغزفروشی و همرنگ شدن با جماعت هستیم.

روزی از یک آلمانی می‌پرسند شما چرا قهرمان کم دارید؟
در پاسخ می‌گوید: ما دیر گول می‌خوریم.
کاش ما هم دیر گولِ این تظاهرها و شوآف کردنهارا می‌خوردیم.

✍ #رضا_مقصودی

@antioligarchie