☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️..۲ اردیبهشت سالروز درگذشت سیاوش زندگانی
☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️
۲ اردیبهشت سالروز درگذشت سیاوش زندگانی
( زاده ۱۵ شهریور ۱۳۲۱ آبادان -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران ) آهنگساز و نوازنده ویلون
وی از ویلونیستهاى شیرین پنجه جنوب بود که از زمان كودكى خونگرمى مردم جنوب ایران به خصوص خطه خوزستان را با خود به ارث برد كه از خصایص مردم آن سامان است.
نامبرده از هفت سالگى با نواختن فلوت آشنا شد و پس از دو سال همكارى خود را با رادیو آبادان (شركت نفت) آغاز كرد، در واقع وى از نه سالگى همكارى خود را با مؤسسات هنرى كشور شروع کرد كه این از استعداد خاص و ویژه این كودك هنرمند بود. وى مدت دو سال همكارى خود را با این رادیو ادامه داد و در اركسترهاى گوناگون مشغول فعالیت شد و در یازده سالگى با ویلون و نواختن آن آشنا شد و در تلویزیون آبادان (كانال ۳) هفته اى یك شب به صورت زنده مشغول تكنوازى و اجراى برنامه شد، سپس اركسترى را به وجود آورد و با خوانندگان آماتور آبادان و حومه اقدام به اجراى برنامه هاى موسیقى کرد. سیاوش زندگانى، در بیست سالگى به تهران آمد و همكارى خود را با سازمان رادیو و تلویزیون ایران آغاز كرد و پس از یك سال كه از ادامه همكارى وى با این سازمان گذشت، به سمت كارمند دبیرخانه و تهیه كننده موسیقى مشغول كار شد و در ضمن تكنوازى ویلون و اداره اركستر و آهنگسازى را نیز به عهده داشت. وى آهنگهاى زیبا و جالبى ساخت كه اكثراً در تلویزیون ضبط شد و چند آهنگ هم با خوانندگان مختلف در برنامه هاى گوناگون اجرا كرد و در برنامه هاى تكنوازان با گروههاى مختلفى به اجراى برنامه پرداخت و نیز به تدریس و تربیت شاگرد مشغول بود و اوقات فراغت را به ساختن آهنگ مى پرداخت. على علیشاهى كه یكى از علاقه مندان موسیقى سنتى ایران است و سالیان متمادى با سیاوش زندگانى دوست بود درباره وى مى گفت: «سالیان درازى است كه با سیاوش دوستی دارم و او را از كودكى مى شناسم، او هنوز بیش از شش سال از سنش نمى گذشت كه به موسیقى علاقه پیدا كرد و در شهر خود آبادان به دنبال این عشق در هر كوى و برزن مى گشت تا عاقبت روزى گمشده خود را یافت و با خرید یك فلوت روزها به نواختن آن نزد خود و تقلید از نوازندگان محلى پرداخت و به قدرى تقلید وى در نواختن قوى بود كه خیلى زود آهنگ‌ها را مثل صاحب و سازنده آن آهنگ مى نواخت و این را من شخصاً از استعداد عجیب و خارق العاده این هنرمند مى دانم». بعدها كه فلوت نتوانست وى را قانع كند، به ویلون روى آورد، خاله او جهت تشویق وى ویلونى براى او خریدارى و آن را به وى هدیه كرد و او از هفت سالگى شروع به نواختن این ساز كرد و همانطور كه گفتم، قدرت فراگیرى ذاتی این هنرمند توانست خیلى زود چند آهنگ زیبا و خوب روز را فراگیرد.
در جشنى كه به مناسبت سال تحصیلى در یكى از مدارس آبادان برپا شده بود از وى تقاضاى اجراى برنامه كردند و او این تقاضا را پذیرفت و به اجراى برنامه پرداخت و در واقع این اولین كنسرت سیاوش زندگانى بود كه با استقبال زایدالوصفى روبرو شد.
وی از جمله نوازندگانی بود که هیچ استادی نداشته و نوازندگی ویلون و کمانچه را به صورت کاملاً علمی و بر مبنای اصول غربی، پیش خود فرا گرفته بود.
او قبل از انقلاب، برای خوانندگان سرشناسی همچون هایده آهنگسازی می‌کرد. در سال‌های بعد از انقلاب، فعالیتش بسیار محدود شد.
سیاوش زندگانی با ویلونیست‌های معروفی نظیر پرویز یاحقی، حبیب‌اله بدیعی و اسداله ملک هم‌دوره بود. از سیاوش زندگانی دو فرزند به نام‌های امید و امین به یادگار مانده که هر دو بازیگر هستند.
سبک نوازندگی او در ویلون متأثر از نوازندگی در ساز کمانچه بود. وی با آمیختن تکنیک‌های اروپایی و تکنیک‌های کمانچه نوازی مانند دراب‌های خاص کمانچه و آکوردگیری‌های خاص ایرانی، سبکی مختص به خود در ویلون نوازی‌هایش به وجود آورد که الهام بخش برخی از نوازندگان ویلون شد به طوری که آهنگ‌ها و چهارمضراب‌های اجرا شده او جزؤ تکنیکی‌ترین قطعات شناخته است.
وی ساز کمانچه را به زیبایی می‌نواخت ولی عمده شهرت وی به علت ویلون نوازی‌های زیبایش و همکاری با خانم هایده بود.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘