☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۱۴ اسفند زادروز مهدی اخوان ثالث
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۴ اسفند زادروز مهدی اخوان ثالث
( زاده ۱۴ اسفند ۱۳۰۷ مشهد -- درگذشته ۴ شهریور ۱۳۶۹ تهران ) شاعر
مهدی اخوان ثالث متخلص به امید، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد به پایان برد و از هنرستان صنعتی همین شهر فارغ التحصیل شد. پس از فراغت تحصیل و دو سال اقامت در زادگاه خود، در سال ۱۳۲۷ به استخدام وزارت فرهنگ در تهران درآمد .
او ذوق و مایه شعری را از مادرش به ارث برد و گاهگاه اشعاری به شیوه شاعران متقدم و به خصوص شاعران خراسانی می سرود. وی پس از زمان کوتاهی در سرودن قصیده به سبک متین خراسانی و مثنوی و غزل شهرتی پیدا کرد. در سال ۱۳۳۰ که نخستین مجموعه شعرش «ارغنون» منتشر شد، قدرت و چیره دستی وی در انواع شعر کلاسیک آشکار گردید. «ارغنون» که نمونه اشعار عاشقانه و مسائل اجتماعی بود در حقیقت کارنامه سالهای اولیه اقامت وی در حوزه ادبی تهران بشمار می رود.
با انتشار مجموعه دوم اشعارش: «زمستان» در سال ۱۳۳۴ قدرت شاعری او بیش از پیش بر همگان روشن شد. در این مجموعه گرایش او به شیوه «پیشنهادی نیما» و نوآوری آشکارتر می شد، چون با شاعری روبرو می شویم که در عین آشنایی عمیق با شعر گذشته ایران مخصوصاً اشعار خراسانی با هوشیاری و بیداری خاصی به شیوه نوسرائی و «نیمائی» گرایش پیدا کرده و در عین حال پیوند خود را با شعر قدیم از غزل و مثنوی همچنان استوار نگه داشته است. در مجموعه «آخر شاهنامه» که در سال ۱۳۳۷ منتشر شده است و مجموعه «ازین اوستا» که در سال ۱۳۴۴ نشر یافته می توان نمونه های کامل شعر اخوان را در آنها یافت.
نامبرده همچنین علاقه و اشتیاق زیادی به موسیقی داشت و در زندگی او شعر و موسیقی با هم پیوندی ناگسستنی داشتند؛ به طوری که شعرهایش چنان با عروض شعر فارسی آمیخته و موسیقی کلامش آنچنان تاثیرگذار است که نمی توان آنها را از شعرش جدا کرد و این نشان می دهد که اخوان با موسیقی سنتی آشنایی بسیار داشته است.
او از همان دوره ابتدایی و دبیرستان نسبت به هنر و ادبیات بسیار علاقه مند بود به طوری که همیشه عمق مطالب را جستجو و سعی می کرد تا هنر و ادب این مرز و بوم را به طور عمیق بشناسد.
شعرهایی که باعث بزرگی و نام آوری اخوان شد بی شک قصاید و غزلیات زمان جوانی اش نبود، بلکه پس از آشنا شدن با نیمایوشیج و شناختن او، مسیر شاعری اخوان عوض شد و به نوسرایی روی آورد و در این طرز جدید بود که توانست شعر نیمایی را به گونه ای به کار برد که خود صاحب سبکی تازه و مستقل شود. او با بهره گیری از شعر شاعران کهن، اشعار خود را با زبانی ساده در قالب شعر نو ریخت و موضوعات انسانی و جهانی را در آنها بیان کرد.
بعد از سال ۱۳۵۷ کتابهای درخت پیر و جنگل/ آورده اند که فردوسی/ بدعتها و بدایع نیمایوشیج/ دوزخ اما سرد/ در حیاط کوچک پاییز در زندان/ زندگی می گوید اما باید زیست / ترا کهن مرز و بوم دوست دارم، انتشار یافتند.
در سال ۱۳۵۸ مدتی در سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی (فرانکلین سابق) به کار مشغول شد، اما این کار مدت زیادی طول نکشید. بعد از این تقریباً خانه نشین بود و زندگی اش به سختی می گذشت. در این زمان اخوان بیشتر در انزوا زندگی می کرد و حتی کارهای هنری اش نیز کم شده تا جایی که هیچ شعر فوق العاده ای هم نسرود. تنها در سال پایانی عمرش از طرف خانه فرهنگ معاصر آلمان به این کشور دعوت شد. او در این سفر به فرانسه، انگلیس، آلمان، دانمارک، سوئد و نروژ رفت و در همه جا توسط ایرانیان مقیم این کشورها مورد استقبال بی نظیر قرار گرفت. در این سفر همسرش و نیز دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و گروهی دیگر از دوستانش با او بودند. او با دوستان قدیمش ابراهیم گلستان، رضا مرزبان، اسماعیل خویی و دیگر دوستان نیز دیدار کرد و روزها و ساعتهای خوشی را با آنها گذراند.
اخوان در ۲۹ تیر ماه ۱۳۶۹ به ایران بازگشت اما بلافاصله در بستر بیماری افتاد و در بیمارستان مهر بستری شد و سرانجام ۴ شهریور ۱۳۶۹ درگذشت. پیکر او به توس انتقال پیدا کرد و در باغ شهر توس در کنار مقبره حکیم ابوالقاسم فردوسی به خاک سپرده شد.
تاریخ تولد ایشان را گروهی دهم اسفند و گروه دیگری هفدهم اسفند گفته اند که این مساله فقط با رجوع به صفحه اول شناسنامه ایشان حل می شود.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘