☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۲۷ دی زادروز پیمان سلطانی
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۷ دی زادروز پیمان سلطانی
(زاده ۲۷ دی ۱۳۴۹ تبریز) آهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده و نظریه پرداز موسیقی
پیمان سلطانی در یک خانواده ی فرهنگی متوسط کرمانی چشم به جهان گشود که در ۴ سالگی از زادگاهش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت کرد.
معلمان اولیه‌اش در دوران کودکی آقایان محمد امام، محمد حاجی‌زاده، خلیل برهانی و مادرش(فرخنده حاجی زاده، نویسنده و شاعر) بودند.
در سال ۱۳۶۶ از استادان برجسته‌ای چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و ... در زمینه‌ی نوازندگی سنتور، تار و سه‌تار بهره گرفت و در عرصه‌ی آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد دکتر محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، پروفسور امانوئل ملیک اصلانیان، پروفسور توماس کریستین داوید، پروفسور یوری داویتیان و ... موسیقی را فرا گرفت.
وی از سال ۱۳۶۷ به تدریس در حوزه های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتب ها، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی، تاریخ موسیقی، تلفیق شعر و موسیقی، روش های نوین آواز خوانی، فلسفه‌ی موسیقی معاصر و ... پرداخت و از سال ۱۳۶۸ با اجرای کنسرت، خلق آثار موسیقی، سخنرانی، اجرای پرفورمنس، برگزاری مستر کلاس و ورک شاپ و همچنین تالیف مقاله، نقد و پژوهش موسیقی در داخل و خارج از کشور فعالیت‌های خود را گسترش داد.
نامبرده از سال ۱۳۶۸ سرپرست گروه موسیقی "شبان‌رود" و سرپرست گروه موسیقی"شنیدستان" بود و تا سال ۱۳۷۸ این دو ارکستر را اداره می‌کرد.
همچنین در سال ۱۳۷۲ انجمن موسیقی "آغاز" را تشکیل داد و برای پنج سال مدیریت آن را عهده‌دار بود. در سال ۱۳۷۱ برای تدریس به مرکز آموزشی "سوره" (برای تدریس در حوزه‌ی نوازندگی، تئوری موسیقی و سلفژ) دعوت شد و دو سال فعالیت خود را در آن‌جا ادامه داد.
او مدیریت اولین صداخانه‌ی موسیقی ایران در سال ۱۳۷۶ در فرهنگسرای سرو را عهده‌دار بود.
سلطانی از سال ۱۳۸۳ عضو «کمیته‌ی بین‌المللی ایکوم» و مدیر «کارگروه موسیقی ایکوم (ICOM) و (CIMCIM) در ایران» و از سال ۱۳۹۳ عضو افتخاری کانون نویسندگان ایران است.
پیمان سلطانی با همکاری چند نهاد در سال ۱۳۸۲ ارکستر سمفونیک "تخت جمشید" (پرسپولیس) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر، نام آن به ارکستر "ملل" تغییر کرد و از سال ۱۳۸۴ ارکستر را خصوصی کرده و با بودجه‌ی شخصی آن را اداره کرد. وی از سال ۱۳۸۲ به عنوان رهبر دائمی ارکستر سمفونیک "ملل" فعالیت داشته است.
او همچنین در عرصه هایی دیگر چون گرافیک، شعر، ادبیات و فلسفه فعالیت‌های مستمری داشته است. وی در زمینه‌ی فلسفه و زیبایی‌شناسی هنر، محضر دکتر رضا براهنی را درک کرده و از جمله شاگردان شاخص وی به شمار می‌رود. علاوه بر این از آموزش‌های دکتر منوچهر بدیعی، در زمینه‌ی فلسفه و تاریخ معاصر و از محضر هوشنگ ابتهاج در زمینه‌ی تلفیق شعر و موسیقی و عروض و قافیه بهره برده است.
او سردبیر فصلنامه‌ی موسیقی "سُرنا" و بولتن موسیقی "چنگی"، مدیر هنری و مسئول صفحه‌ی شعر مجله‌ی ادبی- هنری "بایا"، جنگ ادبی "گفتمان" و نشریه‌ی "قال و مقال" بوده است.
پیمان سلطانی استاد موسیقی:
از این موسیقیدان تاکنون بیش از ۲۰۰ مقاله، گفتگو، یادداشت، نقد و ... در حوزه‌ی موسیقی و نقد ادبی منتشر شده است.
هشت آلبوم موسیقی از جمله "راپسودی بختیاری"، "ایران جوان"(سرودها و تصنیف های ملی- میهنی)، "عاشق می شویم"، "گفت وشنید"(نظامی خوانی)، "وَشتَن"(سعدی خوانی)، "خیام خوانی" و ... از آثار وی منتشر شده است. آلبوم "ای انسان" و "میهنم سلام" مراحل انتشار را طی می کنند. او اولین کتاب نقد موسیقی با نام "خنیاگری" را در سال ۱۳۸۱ نیز منتشر کرده است.
مجموعه‌ی صدای شاعران با همکاری شاعران معاصر (همچون سیمین بهبهانی، رضا براهنی و ...) به همراه موسیقی پیمان سلطانی در حال آماده‌سازی و انتشار است.
از آثار شنیداری وی می‌توان به راپسودی‌ها، کوارتت‌ها، مجموعه‌ی موسیقی سمفونیک بر روی شعر شاعران کلاسیک ایران، عاشقانه‌ها، آثار ملی-میهنی و وطنی‌ها، موسیقی‌های اعتراضی و اجتماعی، آرش کمانگیر، منظومه‌ی بابک ، ایرانه خانم، خسروانی‌ها، گفت و شنید، وَشتَن، آزادی، ایران جوان(وطنم)، خیامی دیگر، سوئیت سمفونیک‌ها، نسیان، ای انسان، مجموعه آثار برای آنسامبل سازهای ملی ایران، مجموعه‌ی موسیقی برای کودکان، رقص شرقی، یادگار لیلی، زنانه‌ی پارسی و ... اشاره کرد.
پیمان سلطانی معتقد است هر گرایش نویی در هنر با شورش آغاز شده است و اینکه هنرمند باید تخیل اش را از محدودیت ها رها کرده و خود را در انحصار هیچ تضمینی قرار ندهد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘