☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۲۰ خرداد سالروز درگذشت علی اصغر بهاری
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۰ خرداد سالروز درگذشت علی اصغر بهاری
علی‌اصغر بهاری ( زاده سال ۱۲۸۴ تهران ) نوارنده کمانچه.
وی اصالتاً اهل شهر بهار بوده است. پدرش «نایب محمدتقی‌خان» تا سن ۱۳ سالگی تربیت او را بر عهده داشت. پس از آنکه پدرش ورشکسته شد، مادرش گوهر خانم فرزند میرزا علی خان نوازنده ماهر کمانچه، ناگزیر به همراه خانواده به خانه پدری پناه برد. در این زمان بود که با موسیقی انس گرفت و به کمانچه‌نوازی پدربزرگش علاقه‌مند شد. به درخواست مادرش از میرزا علی خان به مدت ۲ سال نواختن کمانچه را آموخت و سپس به مدت ۴ سال در مکتب سه دایی خود به نام‌های رضاخان، اکبرخان و حسن‌خان که در یک قرن پیش جزو هنرمندان نامی ایران به حساب می‌آمدند، دست به تکمیل تجربیات خود در کمانچه نوازی زد.
علی‌اصغر بهاری، از دایی‌های خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی، همراه با ارکستر ابراهیم‌خان منصوری در کنسرتی که در یک سالن بر پا شده بود شرکت کرد و از همین‌جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقیدانان رسید و او را به نام نوازنده خوب و آگاه به نواختن گوشه‌هایی ایرانی پذیرفتند. در این زمان بود که با مرگ پدرش، اداره امور خانواده به او که پسر بزرگ خانواده بود سپرده شد. پس از چند سال که پیانو به جای سنتور و ویولن به جای کمانچه رواج پیدا کرده بود، وی نیز کمانچه را زمین گذاشت و نواختن ویولن را آغاز کرد و نزد رضا محجوبی به تکمیل آموخته‌های خود در موسیقی ایرانی پرداخت. چنانچه پس از اتمام تحصیل، استادش چنان از حاصل کار خشنود بود که تمام شهریه‌ای که تا آن زمان به وی پرداخته بود یکجا به او برگرداند.
بهاری پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی تاسیس و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار کرد و شاگرد تعلیم می دادند و بعداً به تهران بازگشت و توسط استاد روح‌الله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت شد و در هنرستان شروع به همکاری کرد. آن زمان مصادف بود با گشایش رادیو که او را نیز به همکاری فرا خواندند. در سال ۳۲ بود که پس از سال‌ها دوری از کمانچه، با علاقه فراوان دوباره این ساز را دست گرفت. در روزگاری که این ساز در حال فراموشی بود و اغلب به دیده تحقیر به آن می نگریستند و این ساز مخصوص مطرب‌های دوره‌گرد تلقی می‌شد. پس از اجراهای اصفر بهاری در رادیو، دانشگاه تهران از وی دعوت کرد تا به تعلیم هنرجویان این دانشگاه بپردازد. در سال ۱۳۴۶ با دعوت رادیو فرانسه در سالن دلاویل در میان سه هزار بیننده به اجرا پرداخت.
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون از بهترین کمانچه‌نوازهای کشور هستند. او علاوه بر ساختن قطعه‌های ضربی از قبیل پیش درآمد و رِنگ، بر ردیف موسیقی ایرانی و ضربی‌های روایت شده از متقدمین تسلط کامل داشت. اصغر بهاری نقش مهمی را در روایت تصانیف و نغمه‌های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی دارد. چنانچه بسیاری از تصانیف و نغمه‌هایی که اکنون موجود است، مدیون حافظه اوست.
علی اصغر بهاری ۲۰ خرداد ۱۳۷۴ در ۹۰ سالگی درگذشت.
@bargi_az_tarikh
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘