🔴 در ایران … …در آلمان … …ما اینطوری هستیم!.. ✍🏻فردین علیخواه (جامعه شناس)

🔴 در ایران......در آلمان......ما اینطوری هستیم!

✍🏻فردین علیخواه(جامعه شناس)

🌱کشورها برای آنکه پیشرفت کنند به زمینه های اجتماعی و ذهنی مختلفی نیاز دارند. یکی از این زمینه ها؛ وجودِ انگیزه و فکرِ پیشرفت است. منظور آن است که گروههای اجتماعی مختلف باید از نظر ذهنی آمادگی پیشرفت را داشته باشند، باید جامعه و جایگاهشان را در نقشه دنیا بشناسند و انگیزه رقابت با سایر کشورها را پیدا کنند. طبق تجربه کشورهای مختلف، معمولا نخبگان و تصمیم گیرندگان از طریق رسانه های جمعی تلاش می کنند چنین انگیزه ای را به جامعه منتقل کنند. این جمله که " ما باید در رقابت با سایر کشورها پیشرفت کنیم و جایگاهمان را در بین کشورهای دنیا ارتقاء دهیم"، شکلِ ساده شده ای از این انگیزه است. تا این انگیزه و فکر در یک جامعه منتشر و نهادینه نشود به سختی می توان برای پیشرفت آن جامعه نقشه کشید.
پیام های گروههای مختلف تلگرامی را مرور می کنم. جمله هایی می یابم که با کلمات " در ایران...." ولی در " آلمان، هلند، دانمارک" آغاز شده اند. در این جمله های مقایسه ای ، رفتارِ زشت ایرانیان در مقابل رفتار متمدنانه و عقلانیِ غربی ها قرار داده شده است. اینکه آنها چقدر پشرفت کرده اند و ما از نظر رفتارهای اجتماعی چقدر عقب مانده ایم. باز پیام های دیگر شبکه های اجتماعی را مرور می کنم. جمله ها و عکس های مقایسه ایِ فراوانی می بینم که وضعیت ایرانِ قبل از انقلاب(زمانِ شاه) را با ایران فعلی مقایسه کرده اند. اکثر این پیام ها هم به عبارت" چه بودیم و چه شدیم"ختم می شوند! ای کاش نتیجه این پیام های مقایسه ای؛ افزایش انگیزه پیشرفت و توانِ خود-ترمیمی جامعه مان بود، ولی برداشت من آن است که اصلا اینطور نیست. کاهش "اعتماد بنفس ملی" ، افزایش انگیزه مهاجرت، باری به هر جهت زندگی کردن، در خود فرو رفتن، احساس تحقیر، احساس تنفّر از ایرانی بودن و در ایران زندگی کردن ، با خواندن چنین پیام هایی اگر بیشتر نشود، کمتر هم نمی شود. شاید برخی از این پیام ها به جدّی تر شدن انگیزه پیشرفت شخصی آدم ها کمک کند ولی هیچ کدام از آنها کمکی به تلاش برای پیشرفت ایران نمی کند.
مدتی قبل در تاکسی؛ صحبت سفر به کربلا شد. یکی از مسافران که از سفر برگشته بود از سفرش به عراق تعریف می کرد. فردِ تقریبا میانسالی بود. از قیمت کالاها و خدمات در شهرهای عراق می گفت. لابه لای صحبت هایش گفت که به عنوان سوغاتی، در سفرش بشقاب هایی با عکس "شاه" خریده است و همان ها را با خودش به ایران آورده و به برخی از اقوامش داده است. همانطور که باستان شناسان ممکن است از یک جسم تاریخیِ کوچک؛ نتیجه گیری های بزرگ انجام دهند ما جامعه شناسان هم شاید بتوانیم از رفتارهای اجتماعیِ کوچک؛ نتیجه گیری های مهمّی انجام دهیم. این بشقاب کوچک یک نشانه است. وجودِ حسرتِ گذشته در جامعه وضعیت جالبی نیست. جامعه ایران نیازمند تزریق انگیزه پیشرفت و امید به آینده است. دوستان تصمیم گیر، به این موضوعات فکر کنید.

#جامعه

منبع
@atu_sociology


@dachstudien
🇪🇺🇩🇪

لینک عضویت
https://t.me/joinchat/AAAAAD83ZIkoOXvnHWci5A