در سنت نظام‌های پارلمانی مکانیزمی تحت عنوان «انتخابات زودهنگام» وجود دارد، که در واقعی خاص برای جلوگیری از انسداد سیاسی و یا به من

در سنت نظام‌های پارلمانی مکانیزمی تحت عنوان «انتخابات زودهنگام» وجود دارد، که در واقعی خاص برای جلوگیری از انسداد سیاسی و یا به منظور کمک به کابینه مستقر از آن استفاده می‌شود. از آنجا که در نظام‌های پارلمانی عمدتاً پارلمان بر کابینه اجرایی تسلط دارد و می‌تواند به راحتی مانع کار آن شود، برای تعدیل این قدرت به کابینه و یا حزبی که اکثریت پارلمان و کابینه را در اختیار دارد این امکان داده می‌شود که پس از روی کار آمدن زمانی که خود را در اوج محبوبیت ببیند برای افزایش کرسی‌های خود در پارلمان اقدام به برگزاری چنین انتخاباتی کند. البته این نوع انتخابات در مواقعی که کابینه با بحران مشروعیت روبه‌رو شده نیز موضوعیت دارد. مثلاً زمانی که کابینه مستقر در یک رفراندوم سراسری شکست بخورد.
حزب محافظه‌کاران در انتخابات سال 2015 بریتانیا 330 کرسی را به دست آورده بود و در مقابل حزب کارگر نیز 230 کرسی را به خود اختصاص داده بود. چند ماه پس از رفراندوم برگزیت «ترزا می»، نخست وزیر محافظه‌کار این کشور کم کم به این نتیجه رسید که برای افزایش تسلط این حزب بر پارلمان، انتخابات زودهنگام برگزار خواهد کرد. با وجود فاصله 20 درصدی دو حزب در ماه گذشته، در یک ماه اخیر این فاصله به شدت کم شده است و حالا نظرسنجی‌های معتبر فاصله حزب حاکم با کارگر را کمتر از 5 درصد ارزیابی می‌کنند. به نظر می‌رسد این انتخابات اگرچه با پیروزی مجدد حزب محافظه‌کار همراه خواهد بود، اما این حزب به تعداد کرسی کمتری دست پیدا کند و این برای برگزار کننده انتخابات زودهنگام شکستی مهم و شاید یک خودکشی سیاسی باشد.

@Levi_athan