🔸 نقشه راه اروپایی‌ها در مذاکرات آتی با ایران. ✍ فولکر پرتس، مشاور مرکل در امور خاورمیانه

🔸 نقشه راه اروپایی‌ها در مذاکرات آتی با ایران
✍ فولکر پرتس، مشاور مرکل در امور خاورمیانه

🔰 در حال حاضر نمی توان به امریکایی ها اعتماد کرد. اروپا باید به فکر یک توافق جامع تر در حوزه امنیت، موضوعات منطقه ای، موشک‌های بالستیک و کنترل تسلیحاتی باشد.

🔰 احتمال پذیرش چنین توافقی از سوی ایرانی ها وجود دارد. بر خلاف واشنگتن و اروپایی ها که مذاکرات را محدود به موضوع هسته‌ای می خواستند، ایرانی ها خودشان مکررا در مذاکرات گذشته خواهان توسعه مذاکرات در موضوعات منطقه ای بودند.

🔸 ترامپ با خارج شدن و یا بهتر بگویم با لغو توافق هسته ای با ایران، جامعه جهانی و شرکای اروپایی خود را به چالش کشید.

این موضوع بیش از یک تفاوت دیدگاه ساده میان شرکای فراآتلانتیکی است، مانند سال 2003 در جنگ عراق که شکافی میان بریتانیا و آلمان و فرانسه ایجاد شد. اما این بار بریتانیایی ها علی رغم مذاکرات سخت برگزیت در خصوص اشتباه ترامپ با آلمان و فرانسه هم عقیده هستند. اروپا خود را در برابر سه چالش می بیند: #ابتدا باید نقش رهبری در جهت نجات برجام را بر عهده بگیرد. اما نه از ایران و نه از امریکا انتظار هیچ کمک بزرگی ندارد. نخبگان سیاسی ایران در خصوص توافق هسته ای دچار چالش شده اند. موافقان برجام، روحانی و اطرافیانش پس از خروج امریکا تضعیف شده اند. به ندرت کسی در اروپا پیدا می شود که این توافق را عالی ببیند. اما این یک موفقیت دیپلماسی بزرگ به شمار می آید که توانست به طور قابل توجهی ایران را از فعالیت های هسته ای باز دارد. تنها به همین دلیل ارزش این را دارد که این توافق را نجات دهیم. #دوم؛ فرانسه، آلمان و بریتانیا نمی توانند به راحتی به همراه شرکای بین المللی خود یعنی چین و روسیه تغییر رویکرد داده و ادامه ی راه را به تنهایی ادامه دهند. این اقدام موجب خشم، بی اعتمادی و حس پارانویا در رئیس جمهور امریکا و مشاوران مهم او می شود. #سوم؛ این رفتار واشنگتن کنایه آمیز است که از یک سو با برگرداندن تحریم ها علیه ایران و به طور مستقیم و غیر مستقیم علیه شرکت های اروپایی قصد فروپاشی توافق را دارد و از سوی دیگر به اروپایی ها اعتماد می کند و آنها را احتمالا مسئول حفظ بزرگترین دستاوردهای توافق می داند؛ به طور مثال محدودیت های برنامه اتمی ایران و نظارت بر آن از سوی آژانس بین المللی اتمی.

🔸 اروپایی ها چه کار می توانند انجام دهند؟

مطمئنا به امریکا و مذاکره کنندگان آن نمی توان اطمینان کرد. مذاکره مجدد بر سر توافق و یا تکمیل آن در مواردی که از سوی امریکا و اروپا نقص توافق می دانند، بی معنی است و با خروج امریکا امکان پذیر نیست. چین و روسیه نیز علاقه ای به این کار ندارند و ایران هم با این کار وجهه خود را از دست می دهد. اما در قدم بعد می توان یک مذاکره جامع تر را در نظر گرفت که جایگزین توافق هسته ای نباشد، اما روی آن بنا شود. این توافق جدید باید حداکثر از سال 2025 زمانی که تعهدات ایران به پایان می رسد، آغاز شود (و شامل محدودیت های غنی سازی ایران از نظر کیفی و کمی می باشد). این توافق جدید علاوه بر اینکه موارد کنونی را حفظ می کند و کمبودهای آن را جبران می کند، موضوعات منطقه ای، امنیتی، کنترل تسلیحاتی و تولید موشک های بالستیک را نیز در بر می گیرد. اما آیا تهران حاضر به پذیرش آن خواهد بود؟ من مطمئن نیستم. اما این امکان وجود دارد. در گذشته این ایران بود که مکررا در مذاکرات می خواستند مذاکرات به موضوعات منطقه ای نیز گسترش پیدا کند. اما بر خلاف آنها واشنگتن و اروپا می خواستند مذاکرات تنها در موضوع هسته ای محدود بماند.

🔸حضور کشورهای منطقه در ادامه مذاکرات

در صورت مذاکره بر سر موضوعات منطقه ای کشورهای همسایه خلیج فارس نیز اصرار خواهند داشت تا به این مذاکرات ملحق شوند. این امر یک چالش سیاسی است، اما قابل حل است. و بعدها زمانی نیز ایالات متحده باید به این مذاکرات ملحق شوند. با توجه به غیبت امریکایی ها در این توافق، اروپا باید مانند سال های 2003 تا 2006 به تنهایی مذاکرات را پیش ببرند تا بعدا امریکایی ها به آن ملحق شوند. این امر احتمالا پس از پایان یافتن دوره ی ریاست جمهوری ترامپ میسر خواهد بود. تا آن زمان این خبر خوب وجود دارد که محدودیت های هسته ای ایران باقی خواهد ماند./بنیاد علم و سیاست


@dachstudien
🇪🇺🇩🇪


برگردان: کانال تخصصی مطالعات آلمان و اروپا