روزهای مهاجرت یک کارآفرین و مشاور به آلمان @sahandbehnam
کابوس جدید جهان با گرم شدن زمین؛ میکروبهای خطرناک یخزده بیدار میشوند!
کابوس جدید جهان با گرم شدن زمین؛ میکروبهای خطرناک یخزده بیدار میشوند!
یخهای قطبی و پرمافراست بر اثر گرمایش جهانی در حال ذوب شدن هستند و کسی نمیداند از زیر آنها چه بیماریهایی به جهان رخنه خواهد کرد. به همین دلیل شاید همه گیری مرگبار بعدی از مناطق شمالی آغاز شود.
در طول تاریخ انسانها شانه به شانه با ویروسها و باکتریها زندگی کردهاند. از طاعون تا آبله ما فرگشت یافتهایم تا در مقابل ویروسها مقاوم شویم و در مقابل آنها هم روشهای جدید برای آلوده کردن ما یافتهاند. ( به این پدیده در زیستشناسی فرگشتی، مسابقه تسلیحاتی فرگشتی گفته میشود، که طی آن رقابت بین ژنهای هم فرگشت، خصوصیات و یا گونهها باعث همزیستی یا عدم همزیستی میشود) .ما از زمان کشف پنیسیلین توسط الکساندر فلمینگ برای تقریبا یک قرن است که آنتی بیوتیکها را به خدمت گرفتهایم. در مقابل باکتریها فرگشت یافتند تا در مقابل آنتیبیوتیکها مقاوم شوند. این مبارزه بیپایان است؛ به دلیل اینکه ما زمان زیادی را با عوامل بیماریزا سپری کردهایم، به نوعی همزیستی طبیعی با آنها رسیدهایم. اما چه خواهد شد اگر ما ناگهان با ویروس یا باکتریای روبرو شویم، که برای هزاران سال غایب بوده و یا قبلا با آن برخورد نداشتهایم؟
ما احتمالا به زودی جواب این پرسش را خواهیم یافت.در تابستان 2016 در گوشهای دور افتاده از توندارهای سیبری در مناطق قطبی که شبیه جزیره «یامال»نامیده میشود، یک پسر 12 ساله بر اثر سیاه زخم مرد و حداقل 20 نفر زخمی شدند. نظریه قابل قبول در باره این پدیده این است؛ که 75 سال پیش یک گوزن شمالی بر اثر سیاه زخم مرده و لاشهای در زیر خاک یخ زده باقی ماند. لاشه گوزن همانجا ماند تا امواج گرمای تابستان 2016 خاک یخ زده را نرم کرد. در نتیجه ویروس به خاک و آب اطراف سرایت کرد. بیشتر از 2000 گوزن شمالی آلوده شدند ودر نتیجه ویروس به مردم منطقه سرایت کرد.
گرمایش جهانی به تدریج لایههای قدیمیتر پرمافراست را تحت تاثیر قرار میدهد. این همان جایی است که برای باکتریها و ویروسها محل ایدهالی برای نهفته ماندن در زمانهای طولانی به بلندی میلیون سال به حساب میآید. بنا براین ذوب شدن یخها به معنای گشودن درب جعبه پاندورای بیماریها است که مشخص نیست چه چیزی از دل آن بیرون میآید.
گرم شدن سریع مناطق قطبی
از سوی دیگر دما در دایره قطبی به سرعت در حال افزایش است و این منطقه تقریبا با نرخ سه برابر دیگر نقاط جهان در حال گرم شدن است. « جین مایکل کالروی» زیستشناس فرگشتی دانشگاه مارسی در فرانسه میگوید:« پرمافراست به دلیل سرما، نبودن اکسیژن و تاریکی ذخیره گاه خوبی برای ویروسها و باکتریها است. بسیاری از عوامل بیماریزا که باعث اپیدمیهای بزرگ در گذشته شدهاند، ممکن است با ذوب شدن یخها بیرون بیایند» تنها در قرن بیستم بیشتر از یک میلیون گوزن شمالی بر اثر سیاه زخم مردند که دفن کردن عمیقشان ساده نبود. بنابراین بیشتر اجساد تنها در لایههای نسبتا سطحی دفن شدند. اما به جز سیاه زهم چه چیز دیگری در زیر یخها کمین کرده است؟
مردم وحیوانات برای قرنها در لایه پرمافراست دفن شدهاند، بنابراین منطقی تصور کنیم دیگر عوامل بیماریزا هم به بیرون درز کنند. برای مثال محققان قطعات RNA انفولانزای مرگبار اسپانیایی 1918 را در یک گور دست جمعی در تونداراهای آلاسکا یافتند. این آنفولانزای مرگبار 500 میلیون نفر در جهان را بیمار کرد. در سیبری هم ویروسهای دیگری مثل طاعون خیارکی که به مرگ سیاه هم شهرت دارد و آبله پیدا شدهاند.
در یک مطالعه در سال 2011 « بوریس رویش» و « مارینا پودولنایا» نوشتند:« در نتیجه ذوب شدن پرمافراست، طیفی از بیماریهای مرگبار قرن 18 و 19 ممکن است بازگردند، مخصوصا در نزدیکی قبرستانهایی که قربانیان این بیماریها دفن شدهاند». برای مثال در سال 1890 یک همهگیری آبله در سیبری رخ داد و شهرهای منطقه تا 40 درصد جمعیتشان را از دست دادند. جنازه آنها در لایه بالایی پرمافراست در نزدیکی رودخانه «کولیما» دفن شدند.